เวลาผ่านไป
ลูกพีชใช้ชีวิตตามปกติที่บ้านของไคโร โดยมีลูกชายตัวแสบของเขาคอยเป็นพ่อสื่อให้ทั้งสองคนได้อยู่ใกล้ชิดกันได้คุยกันทุกวัน จนความสัมพันธ์ของทั้งสองมันเริ่มกระชับเข้าหากันมากขึ้น
เพราะที่ผ่านมาเขาไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนที่ถูกชะตาด้วยมากขนาดนี้มาก่อน เพราะอะไรทำไมเขาถึงได้รู้สึกชอบเด็กผู้หญิงที่อายุห่างกันสิบกว่าปีขนาดนี้
"ฉันเห็นน้องไคเรนบอกว่าวันนี้เป็นวันเกิดของเธอ"
"ค่ะ" ลูกพีชพยักหน้า แต่สำหรับเธอมันก็แค่วันธรรมดาๆ วันนึง ไม่ได้มีความสำคัญอะไร ไม่ได้น่ายินดีอะไร
"อยากได้อะไรมั้ย"
"ไม่ค่ะ ไม่อยากได้อะไร ขอแค่อย่างเดียวอย่าขึ้นค่าน้ำค่าไฟก็พอ"
"หึหึ" เขานั่งขำ ดูเหมือนเธอกำลังเศร้าอยู่แท้ๆ แต่กลับพูดเล่นแบบนี้ได้
บางทีเขาก็คิดเหมือนว่าถ้าปล่อยชีวิตให้ไหลไปตามน้ำเหมือนกับเด็กคนนี้ก็ดูเหมือนจะมีความสุขดี ไม่ต้องคิดอะไรสนใจแค่ตัวเองสนใจแค่คนที่รักเราก็พอ
ดูเหมือนเธอเศร้าแ
