ร้ายรัก

เริ่มงาน

ชาเมลtalk

หลังจากที่คุยกับวินเสร็จฉันก็รับกลับบ้าน หึนี้ดูซิฉันไม่กลับบ้านคืนนึงไม่มีใครโทรตามสักสายเดียว เอาจริงๆ ฉันไม่มีใครรู้ด้วยซ้ำว่าฉันไม่กลับบ้านเพราะไม่มีใครสนใจเลย

“ชาเมลไปไหนมาลูก” ระหว่างที่เดินเข้าบ้านแม่ก็เอ่ยถามขึ้น

“คงไปเที่ยวตามประสาเด็กละมั้ง บ้านช่องไม่รู้จักกลับ” ป๊าพูดแซะฉันแต่ไม่ได้มองหน้า

“ฟังลูกก่อนสิ อาจจะไปนอนที่ห้องเซรีนก็ได้”

“หึ ห้องผู้ชายซิไม่ว่า”

“ใช่ค่ะ เมลไปนอนห้องผู้ชายแต่ป๊าก็น่าจะดีใจนะคะที่เมลมีแฟนจะได้ไม่ต้องกลับมาให้เห็นหน้าไง” ฉันทนไม่ไหวแล้วนะ ทุกครั้งฉันเลือกที่จะไม่ตอบโต้อะไรแต่ครั้งนี้ไม่ไหวจริง

“ชาเมล” เขาเรียกชื่อฉันพร้อมกับกรามแน่น

“ขอตัวนะคะแม่” ฉันรีบวิ่งขึ้นมาบนห้องนอนของตัวเองสักที ฉันไม่รู้ว่าทำไมเขาต้องมายุ่งด้วยทั้งที่เงินสักบาทก็ไม่ได้ให้ใช้มา3-4ปีละ เอาเป็นว่าเรียนจบแล้วฉันจะรีบออกไปจากที่นี้ให้เร็วที่สุดเลย

หลายวันต่อมา

“เมลมีคนโทรมา” เซรีนพูดพร้อมกับยื่นโทรศัพท์ให้ฉัน พอหยิบมาดูก็เห็นว่าไม่โชว์ชื่อแล้วใครกันหรือว่าเรื่องงาน

“สวัสดีค่ะ ชาเมลค่ะ”

(ค๊าบบบบ ผมวินนะ) ทันทีที่ได้ยินชื่อนี้ฉันก็แทบอยากวางแล้ว

“มีอะไร”

(อ้าว ทำไมไม่พูดเพราะเหมือนเดิมละ)

“........” เขายังน่ารำคาญเหมือนเดิมเลย

(คืนนี้เจอกันที่ ผับxxxงานของเธอได้เริ่มขึ้นละ)

“พรุ่งนี้ได้ไหม” ที่ไม่อยากไปเพราะพรุ่งนี้ฉันมีถ่ายงาน กลัวจะไปทำไม่ไหว

(พรุ่งนี้หยุด มาคืนนี้แหละ)

พอได้ยินคำพูดของเขาฉันก็รีบกดวาง เอาแต่ใจจริงๆ ผู้ชายแบบนี้ไม่อย่าให้ได้เจอนะ

ตอนนี้ฉันกำลังเดินเข้าผับที่วินนัดไว้ ผับนี้คนเยอะมากกว่า พอเข้ามาแล้วก็รีบเดินไปโต๊ะที่เขาบอกฉันเดินมาเรื่อยๆ จนถึงก็เห็นว่ามีคนอยู่4-5คน ทั้งผู้ชายผู้หญิง ก่อนจะเหลือบไปเห็นนายวินกำลังนั่งนัวเนียกับผู้หญิงอยู่ กินไม่เลือกที่ทุเรศ

“ออกไป” พอเขาเห็นฉันก็สั่งให้ผู้หญิงออกไปแล้วกวักมือเรียก แต่ฉันะเลือกที่จะไปนั่งใกล้ดาวเหนือแฟนกิต ตอนนี้ฉันพอจะเข้าใจแล้วว่าวินเป็นอะไรกับกิต

“ชาเมล ไอ้วิน” กิตถามขึ้นพร้อมกับหน้าตาที่งง

“เอ้อ แฟนกู” เขาตอบพร้อมกับย้ายมานั่งข้างๆ ฉันแล้วยกมือโอบไหล่

วินtalk

ตอนนี้ผมมีความสุขจังครับ เพราะจะได้แก้แค้นไอ้เอเจละ ชาเมลตอนนี้อยู่ในอ้อมกอดผมแต่เธอไม่คุยกับผมเลยเอาแต่คุยกับดาวเหนือ

“น้องดาวเหนือน่ารักกว่าที่คิดนะเนี่ย”

“ขอบคุณค่ะ ดีที่พี่ชาเมลมาวันนี้ไม่งั้นหนูเหงาแย่เลย มาบ่อยๆ นะคะ ดีจังเลยที่พี่เป็นแฟนพี่วิน” ดาวเหนือพูดพร้อมทำหน้ามีความสุขที่มีคนคุยด้วย ส่วนชาเมลก็ได้แต่ยิ้มแห้งให้ดาวเหนือ ปกติชาเมลไม่ค่อยคุยกับใครง่ายๆ แต่กับดาวเหนือดูเข้ากันได้ดีมาก

“ถูกต้องครับหลานรหัส” ผมพูดอย่างมีความสุขแต่ชาเมลกลับหันมามองด้วยสายตาที่ดุร้าย

“เมื่อไหร่เอเจจะมา”

“เดียวมันก็มา” ผมรู้แค่มันจะมาไม่รู้ว่ามันจะมาตอนไหนหรอก

“เห้อ “ชาเมลถอนหายใจแล้วเอนตัวพิงเก้าอี้ที่ผมวางมืออยู่ ตอนนี้เราโคตรเหมือนแฟนกันจริงๆ เลยครับ

“ดื่มไหม” ผมหันหน้าไปถามเธอแต่ตอนนี้หน้าเราใกล้กันจนผมรับรู้ถึงลมหายใจของเธอ

“ไม่อะ” ชาเมลส่ายหน้าไปมาก่อนจะหยิบโทรขึ้นมาแล้วเอนตัวมาพิงไหล่ผม ให้ตายเถอะเธอไม่ได้รู้สึกเขินอะไรเลยแต่เป็นผมต่างหากที่รู้สึกแทน

“นี้พี่ชาเมลปี4นิเทศปะ” ไอ้ฟามเดินเข้ามาที่โต๊ะผมแล้วชี้คนที่นอนพิงไหล

“.......” แต่ชาเมลไม่แม้แต่มองหน้าไอ้ฟามเลย

“ขอโทษนะแฟนกูไม่ชอบคุยกับคนแปลกหน้า” ผมพูดอย่างภูมิใจและเต็มปากเต็มคำก่อนจะยิ้มออกมาแล้วยกแก้วขึ้นดื่ม

ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมงไอ้เอเจก็ยังไม่มา ชาเมลจากแค่พิงไหล่ตอนนี้เปลี่ยนมาพิงอกผมแทนแล้ว ตอนนี้เธอต่างจากตอนแรกที่ผมเห็นมากเลยครับคิดว่าจะแสบตลอดเวลาแต่ที่ไหนได้เล่นเกมปลูกผักแต่งตัว

“ไม่ดื่มจริงๆ หรอ” ผมถามอีกครั้งเพราะกลัวเธอเบื่อเอา ดาวเหนือก็เข้าอกไอ้กิตละเธอเลยไม่มีเพื่อนคุย

“ไม่เอาพรุ่งนี้มีถ่ายงาน” เธอตอบแต่ไม่ได้มองหน้า เพราะกำลังเก็บผักในเกมอยู่

“เมื่อไหร่เอเจ”

“นั้นไงมันมาละ” ระหว่างที่เธอถามไอ้เอเจก็นั่งลงที่โต๊ะตรงข้ามเรา พร้อมกับลูกน้องและผู้หญิง

ผมขยับนั่งตรงๆ แล้วจับแขนชาเมลพร้อมกับลูบเบาๆ

“ทำให้มันเหมือนเป็นแฟนกันหน่อย”

“เดียวๆ เก็บผักแปลงนี้ก่อน” เห้อ ผมว่าเธอแม่งก็ไม่ได้ต่างอะไรจากเด็กเลย

“ชาเมลมันมองแล้ว”

“ได้เลยค่ะคุณวิน “พูดจบเธอก็ขยับตัวแล้วก็แกะกระดุมเสื้อผมออกสองเด็กแล้วลูบเบาๆ ที่แผงอก ก่อนจะมาคลอเคลียที่ลำคอผม

ผมรู้ว่ามันดีมากครับ แค่เธอทำแค่นี้ผมก็มีอารมณ์ละอะไรกันวะเนี่ย ชาเมลผละออกแล้วหอมแก้มผมเบาๆ ก่อนจะยิ้มให้

“เดินไปห้องน้ำเถอะ”

“ไปทำไม”

“แค่เดินผ่านหน้ามันแล้วก็ออกมา”

พอได้ยินอย่างนั้นชาเมลก็รีบลุกขึ้น ผมชอบจังสั่งอะไรให้ทำตามหมด

“อ้าว หวัดดีครับเอเจเพื่อนเลิฟ” ผมแวะเข้าไปทักทายไอ้เอเจที่มองผมไม่หยุด

“อีชาเมล” มันกำหมัดแล้วมองชาเมลที่กอดผมแล้วซบหน้าลงที่อก

“ไม่เอาน้า อย่าเรียกผู้หญิงว่าอี” ผมโคตรเกลียดเลยครับผู้ชายที่พูดกับผู้หญิงแบบนี้

“หึ นี้หรอคนที่มึงบอกว่าดีจะบอกให้นะว่ามันไม่ได้ดีไปกว่ากูหรอก” มันหันไปมองชาเมลแล้วพูดขึ้นอย่างโกรธ

“กูบอกว่าอย่าพูดกับผู้หญิงของกูแบบนี้” ผมเอ่ยขึ้นด้วยเสียงเเข็มนี้เป็นครั้งที่สองแล้วนะที่มันพูดกับเธอแบบนี้

“ไปกันเถอะวิน เมลอยากกินคุณละ” ชาเมลพูดแล้วลูบอกผมเบาๆ ก่อนจะรีบดึงแขนผมออกมาจากโต๊ะ ผมพาเธอเข้ามาที่ห้องน้ำผู้ชายแล้วล็อกห้อง

“ฉันกลับได้ยัง” เธอเดินมาผิดฝาชักโครกแล้วนั่งลงก่อนจะมองหน้าผม

“ยัง อีกแแป๊บนึงดิ”

“นายนี้มันทุเรศจริงๆ นะ” ชาเมลมองผมแล้วจ้องไปที่เป้ากางเกงที่มันตูมขึ้นมา ใช่ครับน้องชายผมมันตื่นเพราะเธอนั่นแหละ

“ก็เธอนั่นแหละทำมันตื่น เธอโคตรยั่วฉันเลยรู้ไหม”

“ก็นายบอกให้ทำเหมือนแฟนไง อย่ามาโทษคนอื่นนายมันทุเรศเอง”

“ฉันก็ผู้ชายนะเว้ยทั้งลูบทั้งหอมซอกคอ ฉันไม่เอาเธอที่โต๊ะก็ดีเท่าไหร่ละ”

ผมรีบหันหน้าหนีเธอทันทีเพราะน้องชายผมมันเเข็งตัวจนปวดไปหมด ผมไม่เคยปล่อยให้ตัวเองทรมานขนาดนี้เลย มันเป็นไปได้ไงวะผมอยู่กับผู้หญิงสองต่อสองในห้องน้ำพร้อมกับน้องชายที่แข็งแล้ว แต่ไม่ได้ทำอะไรกัน

“อ๊ะ เบาหน่อยฉันเสียว” แล้วก็มีเสียงปริศนาพูดขึ้นผมรีบหันไปหาชาเมลทันที เสียงนี้คงจะเป็นเสียงของห้องข้างๆ ที่กำลังทำกิจกรรมรักกันอยู่

“ทำไมฉันต้องมาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ด้วย” ชาเมลรีบยกมือขึ้นมาปิดหู

แต่ผมว่าผมจะไม่ทนแล้วนะ ไม่ไหวแล้วครับผมเดินไปหาชาเมลใกล้ๆ ก่อนจะโน้มตัวลงไปหาเธอที่นั่งอยู่

“จะทำอะไร” ระหว่างที่เธอถามขึ้นผมก็กดจูบลงที่ปากของคนตัวเล็กก่อนจะแทรกลิ้นเข้าไปในโพรงปากเธอแล้วบดบี้อย่างเร่าร้อน ส่วนชาเมลก็ได้แต่ยกมือมาทุบที่อกผม

ผมไม่สนใจจับมือเธอทั้งสองไว้ด้วยมือด้วยเดียวแล้วขยับปากหาองศาให้จูบได้อย่างถนัด

“อ๊ะ ฉันเสียวค่ะ” เสียงของห้องข้างๆคราง ก็ยังคงครางต่อไม่หยุด แล้วแบบนี้จะให้ผมหยุดได้หรอ

เราจูบกันนานนับนาทีจากที่ชาเมลขัดขืนก็เปลี่ยนจากยอมผมแล้วยกมือมาครองคอผมไว้ จูบขนาดนี้จะไม่มีอารมณ์ร่วมได้ไงวะผมรีบใช้มือไปขยำหน้าอกของเธออย่างแรงทั้งสองมือ