ร้ายรัก

แฟน

ชาเมลtalk

"เธอชื่อ ชาเมลครับเป็นนางแบบสวยด้วยแซ่บด้วย" วินพูดกับพ่อแต่สายตามองมาที่ฉัน ให้ตายเถอะนี้เขากำลังทำอะไรอยู่ไม่รู้ตัวเลยรึยังเด็กน้อยจริงๆ

(เธอได้ลูกฉันแล้วจะทิ้งหรอ ฉันแจ้งตำรวจจับเธอแน่น) นี้เป็นกันทั้งบ้านเลยไหมเนี่ย

"หนูก็รับผิดชอบไปแล้วไงคะ เงินก็จ่ายไปแล้ว" จะเล่นก็ได้ฉันก็ไม่ยอมหรอกเงินก็จ่ายไปแล้วจะมาบอกว่าไม่รับผิดชอบได้ไง

"นี้ป๊าบอกเธอไปดิว่าเลี้ยงผมมายากขนาดไหน ได้ผมแล้วจ่ายเงินแค่หมื่นเดียวมันได้หรอ" ตอนนี้เปลี่ยนจากคุยกันมาเป็นเถียงกันแล้ว

(หมื่นเดียว ฮ่าๆคนนี้ป๊าเอารีบๆพามาเจอ)

"ได้ป๊า แต่ถ้าเธอไม่รับผิดชอบเนี่ยป๊าเตรียมบอกม๊าไปแจ้งความได้เลยนะ" พอเขาพูดจบก็วางสายใส่พ่อเขา จะบ้าตายกับครอบครัวนี้

"นี้นายจะโทรไปบอกเรื่องกับคนอื่นไม่ได้ ฉันต่างหากที่เป็นคนเสียหาย" จริงๆเขาไม่มีสิทธิ์โทรไปฟ้องใครด้วยซ้ำ ฉันต่างหากที่เป็นคนเสียหาย

"ก็รู้นิว่าเธอเป็นคนเสียหาย งั้นก็ยอมให้ฉันรับผิดชอบสักที ต่อไปนี้เราเป็นแฟนกัน" เขาพูดขึ้นอย่างหน้าตาเฉย

"แฟน ตลกละ"

"ตลกอะไรคนจะเป็นแฟนกันตลกขนาดนี้เลยหรอเมล"

"วิน นายไม่ได้ชอบฉันนายแค่ต้องการเอาชนะเอเจ นายอย่าหลงประเด็นดิ"

"มันคนละเรื่องละเมลฉันชอบเธอฉันตามจีบเธอทุกวันโทรหาทุกคืน เพราะฉันชอบเธออยากได้เธอ"

"...." เอายังไงดีเนี่ย ฉันคิดว่าเขาไม่ได้ชอบฉันแน่นอน

"เอาเป็นว่าเราเป็นแฟนกันนะ ห้ามปฏิเสธไม่งั้นบอกป๊าแน่"

"เอาแต่ใจตัวเองเป็นที่สุด"

"ใช่ แต่ต่อไปนี้จะเอาใจแฟนเพราะมีแฟนแล้ว นับจากนี้ไปเราเป็นแฟนกันจัดการตัวเองด้วยห้ามให้ใครมายุ่งเพราะว่าฉันขี้หึง"

"ปัญญาอ่อน" ฉันพูดแล้วส่วนหน้าไปมา

"ฉันก็จะจัดการตัวเองด้วยไม่ให้ใครมาวุ่นวาย แล้วต่อไปนี้เราก็จะเป็นคู่รักที่หวานที่สุด พอเรียนจบแล้วเราจะแต่งงานแล้วมีลูกเธออยู่บ้านเลี้ยงลูกฉันจะทำงานหาเงิน เพอร์เฟค" เขาดึงแขนฉันไปเกาะไว้แล้วทำหน้าตาเพ้อฝัน เขาเป็นคนที่มีจินตนาการล้ำเลิศคนนึงเลยนะเนี่ย

"ปวดหัวโว้ย"

"ปวดตรงไหนมาดูหน่อย เอายาไหม" ใครก็ได้เอาฉันออกไปจากตรงนี้ที

วินtalk

ผมมีแฟนแล้วนะครับทุกคน น่ารักด้วยและตอนนี้ผมก็กำลังเล่นมือถือกันแฟนอยู่ ช่างมีความสุขจริงๆ

"มาช้านะไอ้สัส" ผมบอกไอ้พายุที่พึ่งเปิดประตูเข้ามา ผมสั่งให้เตรียมของมาให้ผมวันนี้จะนอนกับชาเมล

"เมล นี้พายุลูกน้องฉัน" ผมแนะนำพายุให้เมลที่นอนทำหน้างงอยู่รู้จัก

"เพื่อน"

"ใครเพื่อนมึง"

"พอได้ละ ปวดหัวไม่อยากฟัง" นี้แหละครับแฟนที่ผมใฝ่ฝันมาทั้งชีวิต คนที่ไม่ชอบคุยกับคนแปลกหน้าเพราะผมห่วง "วินหิว อยากกินKFC ไก่บอนชอน"

"แล้วไม่คุมน้ำหนักหรอ เดียวอ้วนนะ " นางแบบที่เห็นกันเขาไม่กินของแบบนี้กันเลยแล้วทำไมเธออยากกิน

"ทำไมอ้วนแล้วไม่รักหรอ เมื่อกี้บอกจะแต่งงานด้วยอยู่เลย" แล้วเธอก็พูดขึ้นอย่างหงุดหงิด

"แต่งงาน?" ไอ้พายุที่ยืนฟังมานานก็ถามขึ้นอีกคน

"เอ้อกูจะแต่งงาน ได้ยินที่เมียกูสั่งแล้วก็ไปเอามาให้เวลาครึ่งชั่วโมง" มันกระตุกยิ้มแล้วก็เดินออกไปนี้มันไม่เชื่อหรอว่าผมจะแต่งงาน หึค่อยดูเถอะผมเรียนจบแต่งแน่

"อะไรไปนอนข้างล่างดิ" ชาเมลไล่ผมที่กำลังจะขึ้นไปนอนกับเธอบนเตียงคนป่วย

"ไม่เอาอยากนอนกอดเมีย" ผมไม่สนแล้วรีบขยับขึ้นไปนอนข้างๆเธอมันทีแล้วก็ดึงมากอด "ตัวหอมมากเลยรู้ไหม"

"วิน อย่ากอดแน่นดิหายใจไม่ออก" ผมคลายกอดให้เธอแล้วต้องไปที่หน้า เธอสวยจังยิ่งมองก็ยิ่งสวยคนอะไรเนี่ย

~ฟอด~

ผมหอมไปที่แก้มเธอเน้นๆทั้งสองข้าง ครั้งแรกที่ได้หอมแก้มเลยนะเนี่ย

"เกินไปๆ"

"รักนะเมล เธออาจจะคิดว่ามันเร็วไปแต่รักจริงๆ เอาไว้เธอหายแล้วฉันจะพาเธอไปหาป๊ากับม๊าเธอจะได้รู้ว่าฉันจริงจังไม่ได้ต้องการเอาชนะใครเลย" ผมชอบเธอจริงๆครับ พอได้รู้จักจริงๆก็รักเลยเพราะเธอน่ารักไง

"เอาไว้รู้จักจริงๆก่อนนะบางทีนายอาจจะไม่พูดแบบนี้" ชาเมลยกมือมาจับแก้มผมแล้วก็พูดขึ้น สีหน้าเธอดูจริงจังมาก

"งั้นเรามาศึกษากันไปเรื่อยๆนะ "

"อืม ฉันยอมเปิดใจให้นายก็ได้"

"เย้ เธอพูดจริงนะเมลเอาไงดีๆโทรบอกป๊าดีไหมโทรศัพท์อยู่ไหนวะ" พอผมได้ยินสิ่งที่เธอพูดก็ดีใจมากครับ เธอยอมเปิดใจแล้วโทรไปบอกป๊าดีกว่า

"วินๆนี่มันสี่ทุ่มแล้วจะโทรไปทำไม"

"ก็คนมันดีใจอะ แต่ไม่โทรก็ได้ครับงั้นนอนนะ"

ผมรีบซุกหน้าเข้าหน้าอกเธอเหมือนเด็กน้อย ตอนนี้หน้าผมอยู่ที่นมเธอเลยครับเอาไงดีจะกินนมก่อนนอนดีไหมนะ แต่ไม่ดีกว่าเดียวโดนอีกเธอพึ่งเปิดใจให้

ชาเมลtalk

เช้าวันต่อมา

"เมลนี้ยานะ" วินเปิดประตูเข้ามาขณะที่ฉันกำลังเก็บของ วันนี้ได้ออกโรงบาล พรุ่งนี้จะได้ไปเรียนสักที่ไอ้ภูกับเซรีนตามละ

"เท่าไหร่หรอ เดียวโอนเงินให้"

"ไม่เอาอย่าพูดแบบนี้ดิ ก็บอกจะเป็นคนดูแลเอง" เขาพูดพร้อมกับเดินมาถือกระเป๋าให้

"เดียวฉันกลับเอง"

"ไม่ได้ครับ เดี๋ยวจะไปส่งที่บ้าน"

"วินฉันเอารถมา"

"เดี๋ยวจะไปส่งไงพรุ่งนี้ก็จะไปรับแล้วตอนกลับค่อยขับรถกลับ แล้วก็หยุดไม่ต้องห้ามปฏิเสธ"

เขาพูดด้วยชี้หน้าด้วยนี้ฉันคิดถูกแล้วใช่ไหมที่เปิดใจให้อะ เห้อ

ฉันบอกทางเขาไปที่บ้าน นี้คนจริงๆคนที่ก็ไม่มีใครตามฉันเลยนะโทรมาก็ไมมีตลกกับครอบครัวนี้จัง

"ขอบคุณนะที่มาส่ง ขับรถกลับดีๆ"

"เดียวถือกระเป๋าเข้าไปส่ง" เขาไม่รอให้ฉันปฏิเสธรีบลงจากรถแล้วเอากระเป๋าไปถือ ก็แล้วแต่เขาเถอะ

"หายไปหนึ่งคืนกลับมาพร้อมผู้ชายดีจริงๆลูกสาวบ้านนี้" พอฉันก้าวเข้าบ้านเท่านั้นแหละป๊าก็พูดขึ้นเลย

"นี้คุณคะ ถามลูกก่อนไหมว่าไปไหนมา"

"ม๊าไม่ต้องถามหรอกค่ะ เมลไปค้างห้องผู้ชายมานี้วินค่ะแฟนเมล" ฉันดึงแขนวินมาเกาะไว้ต่อหน้าป๊ากับม๊า จริงๆไม่อยากจะทำแบบนี้เลยแต่คำที่เขาทักฉันคำแรกมันหมดความอดทนแล้วจริงๆ

"หึ เรียนก็ไม่ไปนี้ฉันส่งเธอไปเรียนนะไม่ได้ไปหาผู้ชาย" หึ ว่าไงนะส่งเรียนหรอเงินสักบาทฉันก็ไม่เห็นเคยได้จากเขาเลย

"ป๊าน่าจะดีใจมากกว่านะที่เมลไปนอนที่อื่นไม่ต้องมาเปลืองไฟ เปลืองน้ำที่บ้านไง" ฉันเดินมาหาเขาตรงหน้าแล้วพูดขึ้น

"อย่ามาขึ้นเสียงกับฉันนะ"

เพียะ!!!

ฝ่ามือหนาตบลงที่หน้าของฉันทำให้หันไปตามแรงมือใช้ป๊าตบฉันๆไม่เคยคิดมาก่อนเลยนะว่าเขาจะกล้าทำแบบนี้ ทุกครั้งที่เราทะเลาะกันเขาไม่เคยลงมือกับฉันเลย