แบล็ค...
ผมมองหน้าพี่ชายฝาแฝดตัวเองที่นั่งลอยหน้าลอยตากินข้าวต้มอย่างมีความสุข
"หวาบอกกูว่ามึงไม่สบายทำไมไม่นอนพักจะเดินออกมาทำไม"
"กูก็แค่จะเดินออกมาดูว่าใครมาพูดเสียงดังในห้องกูก็แค่นั้นเอง"
"ถ้าเสียงดังรบกวนมึงเดี๋ยวกูชวนหวาไปคุยกันที่ห้องกูก็ได้"
"ไม่ได้ ยัยนี่ต้องทำความสะอาดห้องกูให้เสร็จก่อน"
"โอเคงั้นกูรอได้" ผมแม่งไม่รู้เป็นอะไรทำไมถึงรู้สึกเกลียดขี้หน้าพี่ชายตัวเองขึ้นมาซะงั้น ผมแอบฟังมันคุยกับยัยตัวปัญหาเหมือนมันกำลังจีบยัยนี่เลย ผมไม่เคยเห็นมันสนใจใครเลย ทำไมผมจะมองไม่ออกว่ามันกำลังสนใจยัยตัวปัญหานี่อยู่
ผมไม่ได้กลับเข้าห้องไปนอนหรอกนะผมก็นั่งเล่นของผมไปตาก็คอยมองยัยตัวปัญหาที่กำลังทำความสะอาดห้องให้ผมส่วนเจ้าพี่ชายของผมมันก็นอนเอนตัวเอาหนังสือปิดหน้าถ้าจะหลับแล่ะ
"เดี๋ยวไปทำความสะอาดในห้องนอนด้วยอย่าลืม" พอผมบอกยัยนี่ก็มองดูเวลาที่แขวนผนังผมก็มองตาม ตอนนี้มันจะห้าโมงแล้
