Accidentally Your

Chapter One

ISA NA lang ang hinihiling ni Rafael sa buhay, iyon 'yung matanggap siya ng kanyang ama bilang siya, kung ano siya. Pero kahit ata anong gawin niya hindi nito matatanggap 'yon. He's a famous novelist and a business man at the same time. Mayaman kung sa mayaman. He has everything he needs, expensive things, car, mansion and many more. But he's a Bi. Open naman siya sa kahit na ano relasyon, mapababae man o lalaki kung ibibigay talaga sa kanya ng diyos ay buong puso niyang tatanggapin. Pero kung ang ama niya ang tatanungin, gusto nito dapat matikas siya, dapat nanggaling sa isang kilalang angkan ang babaeng papakasalan niya. Kaya kahit nasa kanya na ang lahat, kulang pa rin.

Kasalukuyan siyang nagtitipa sa kanyang laptop nang may kumatok.

"Señorito, señor está aquí." Señor is here. Ani ng kanyang kasamabahay na si Presila.

Nagbuga siya nang hangin na iniwan ang ginagawa kuway lumabas na ng kwarto. "Ano daw ang kailangan niya?" agad niyang tanong kay Presila na may dugo ring pinoy.

"Hindi ko ho alam, Señorito. Pero mukhang mainit ang ulo ng Papa mo." nababakas sa boses nito ang takot.

Mukang alam na niya ang ipinunta nito dito. Siguradong nalaman na nito ang ipinagtapat niya kay Czarina, ang babaeng gusto ng ama niya na pakasalan niya. Muli siyang nagbuga ng hangin bago bumaba sa sala.

"Papa, buena noch-" Isang malakas na sampal ang nagpatigil sa kanya.

Mariin niyang kinagat ang ibabang labi at hindi ininda ang ginawang pagsampal nito sa kanya.

"¡Eres realmente estúpido!" You are really stupid! Singhal nito sa kanya.

"Papa, if this about Czarina-"

"Yes it is! How dare you for telling her that you're a gay!"

Kinuyom niya ang kamao. "What's wrong with that? What's wrong if I'm a gay?"

"I don't have an abnormal son! ¡No te dejaré arruinar mi reputación!" I will not let you ruin my reputation! Galit na dinuro siya nito.

"Fix this! " Huling katagang sinabi nito bago siya talikura.

"Por eso odio el filipino." That's why, I hate filipino. Narinig pa niyang sabi nito.

Nagbuga siya ng hangin at pabagsak na naupo. Inis na sinuklay niya ang buhok at malalim na humugot ng hangin.

"Are you ok, Señorito?" Nag-aalalang tanong sa kanya ni Presila.

Umiling siya. "I need to breath. Get my car key please."

Dali nitong kinuha ang susi ng Lamborghini niya at agad na iniabot sa kanya. Pagkasakay sa sasakyan ay mabilis niya iyong pinatakbo papunta sa isang sikat na gay bar sa Madrid kung saan siya palagi mapupunta tuwing kailangan niyang huminga.

"What my schedule for tomorrow?" Tanong ni Vance sa secretary niyang si Fan na isang Lota.

Hinubad niya ang leather jacket niya kuway iniabot rito. "Bukas ang kasal nila Maximus at ni Aaric, siguraduhin mong bakante ang oras ko sa hapon." Aniya rito.

"Yes, Alpha. Bukod ho sa magazine pictorial niyo bukas before lunch, wala na ho kayo ibang appointment."

"Good. You can leave now." Pagtataboy niya rito na agad naman itong lumabas sa okuoado niyang room hotel.

Dinukot niya ang cellphone sa bulsa ng kanyang pantalon at agad na dinial ang number ni Maximus.

"What?" Halatang nagising lang ito dahil sa tawag niya.

"I'm bored." Narinig niyang nagmura ito sa kabilang linya. "Kill your self." He said sarcastically. "Ibababa ko na-"

"Sandali! I need to hoopy." He means sex.

"Hoopy your face! Alam mong nasa spain ka, umayos ka."

"Wala pa ba si Karrim? I'm really bore to death."

"Alam mong mas busy sa'tin 'yon." He tsked. "Kung wala ka ng sasabihin na importante, ibababa ko na."

"Sandali!" Muling pigil niya.

"What the hell, Vance!"

"May bar ba dito?"

"Search in the internet, you moron!" Inis nitong sabi bago pinutol ang linya.

Iyon nga ang ginawa niya. Nag search siya na pinakamalapit na bar. BL R18 Bar ang pinakamalapit sa lokasyon niya. Thirty minutes nandon na siya. Mabilis siyang bumaba ng hotel at agad na sumakay sa Ferrari na ipinahiram ni Aaric sa kanya pagkadating niya sa madrid. Binuhay ang ignition at agad na pinaandar ang sasakyan. Trenta minutos nga nakarating na siya sa bar na pakay niya. Matapos mag park ay agad siyang pumasok sa loob at naupo sa mismong harapan ng bartender.

"Chivas Regal please." Aniya sa bartender. Hindi nagtagal ay agad na iniabot sa kanya ang order niya at agad niya iyong tinungga.

"One more please."

"Hinay-hinay lang. Walang epekto sa una pero nasa huli ang tama."

Nabaling ang tingin niya sa kanan kung saan may lalaking nakaupo. Isang upuan lang ang pagitan nilang dalawa. He looks like a woman. Maputi, sakto ang kapal ng kilay, matangos ang ilong, manipis na mapupulang labi at ang bughaw nitong mga mata.

"Pasado ba?" Pilyong tanong nito.

Bahagya siya natawa. Kung nasa Alta Tierra lang siya hindi nito magagawang tanungin siya ng gano'n. Nasa spain siya kaya baliwala ang pagiging Alpha niya.

"I'm Rafael." Inilahad nito ang makinis niting kamay para makipagkamay sa kanya.

"Vance Fuentebella." Tinanggap niya ang kamay nito.

"Oh! You are the famous model! Encantado de conocerte Sr. Fuentebella." Nice to meet you, Mr. Fuentebella.

"Same here." Binitawan na niya ang kamay nito.

"Chivas Regal, please." Muling sabi niya sa bartender.

Nang lingunin niya ito ay nahuli niya itong nakatitig sa kanya. Kinunotan niya ito ng noo.

"Why?"

"Mas gwapo ka sa personal."

Muli siyang nangiti. "Is that a compliment?"

"Why? ¿Soy el único que dijo eso?" Am I the only one who said that?

Tila isang malamyos na musica ang boses nito. Kumurap kurap siya kuway umiwas ng tingin rito.

He's not a werewolf, Vance! So stop it! His wolf snapped.

"How old are you?" Maya'y tanong nito.

"27." mailis niyang sagot.

"Hindi halata."

Muli niya itong nilingon. "How about you?"

"24." Mabilis nitong sagot.

Tumango tango siya. "Tell me about your self- no, never mind."

Tumawa ito ng pagak. "It's ok. I'm a writer and a businessman at the same time."

"Wow!"

"Anong wow 'dun?"

"Dahil isa kang writer? Hindi biro ang trabahong 'yon."

Ngumiti ito. "Akala ko dahil isa akong businessman. But thank you. I hope, katulad mo ang Papa ko." Nakaramdam siya ng lungkot sa boses nito at tila naapektuhan siya dahil 'dun.

Mapait itong tumawa. "Hindi niya tanggap kung ano talaga ako. Kaya kong bilhin ang lahat ng gusto ko, pero ang kaisa isang gusto ko hindi ko makuha." He said as he saw his tears escaped from his eyes. Why the hell he felt like this? Bakit naaapektuhan siya sa kalungkutan nito? Bakit hindi niya kayang makitang umiiyak ang magaganda nitong mga mata?

Sa hindi niya malaman ay may sariling isip ang kanyang kamay na hinila ito mula sa braso palapit sa kanya at sinalubong niya ito ng halik sa mga labi. All he knew is he wanted to ease his pain. Kusang pumikit ang mga mata niya nang maglapat ang kanilang mga labi.

NANLALAKI ang mga mata ni Rafael habang magkalapat pa rin ang mga labi nila ni Vance. Hindi siya makapaniwala na hinalikan siya nito. He wanted to push him away but his own self stopped him. Mariin niyang ipinikit ang mga mata at sumunod lang siya sa daloy. Kahit ngayon lang hahayaan niya ang sariling magpakatotoo.

Iminulat niya ang mga mata nang iwan nito ang mga labi niya. He wanted to ask him why he did that? But nothing came out from his mouth. "Your place or my place?"

Nahihiwagaang tinitigan niya ito. "A-are you..."

"I'm what?" Kumunot ang noo nito. "It does matter to you? I know you feel it. We feel it. I want you, I know you want me too."

Lumikot ang mga mata niya na tinungga ang natitirang alak sa baso niya. I don't have an abnormal son! I will not let you ruin my reputation! Umecho sa isip niya ang sinabi ng ama niya. Umangat ang tingin niya kay Vance nang hawakan siya nito sa braso.

"What's the problem?"

Umiling iling siya. "This is wrong."

Ayaw niyang tuluyang masira sa kanyang ama. He need to leave right away before he betray his own self. "I'm getting married." Ang kusang lumabas sa kanyang bibig.

Umiwas siya ng tingin rito. Dumukot siya ng pera sa bulsa ng kanyang pantalon at inilapag lang 'yon sa counter table.

"Keep the change." Aniya sa bartender kuway mabilis na tumayo.

"I have to go Mr. Fuentebella."

Nakahinga siya ng maluwag nang nalagpasan na niya ito. Hinihiling niya na sana hindi siya nito sundan. Pasakay na siya sa sasakyan nang may isang kamay ang pumigil sa kanyang braso at pinihit siya nito paharap at ang mga labi nito ang agad na sumalubong sa kanya.

"Hasta que nos encontremos de nuevo." Until we meet again. He whispered against his lips.

"Drive safely." Anito na ito pa mismo ang nagbukas sa pinto ng Lamborghini.

Walang imik na sumakay na siya sa sasakyan at walang paalam na pinatakbo ang sasakyan. There's no next time He hope that he never see him again.