ในห้องที่มืดสลัวดวงตาน้อยปรับแสงและมุมมองหลังจากที่เินอยู่ก็ถูกจับขึ้นรถพร้อมทั้งสติที่หายไป
"ที่นี่ที่ไหนคะ น..หนูอยู่ที่ไหน" น้ำเสียงของฉันเอ่ยย้ำถามใครบางคนที่นั่งอยู่ใกล้จนกระทั่งเพลงตามองเห็น "คุณหญิง!"
"เธอนี่มันร้ายจริงๆ ตั้งท้องแต่กลับไม่ยอมบอกฉันแถมให้ลูกชายตัวดีนั่นก็ปกปิดซะอีก"
"____"
"แต่ไม่ต้องกังวลนะฉันจะดูแลเธออย่างดีมีคนรับใช้เธออยากกินอะไรก็ชี้นิ้วสั่งได้เลย"
"หนูไม่ต้องการอิสรภาพแล้วหนูต้องการลูก"
ฉันแทบจะร้องไห้แต่กลั้นน้ำตาไว้พยายามลุกขึ้นนั่งทางที่ปวดร้าวไปทั่วตัว
"ลูกของเธอคือเลือดเนื้อเชื้อไขของฉันฉะนั้นแล้วคนที่จะตัดสินและเป็นเจ้าของชีวิตมันก็คือฉัน" น้ำเสียงเย็นชาเดินตรงดิ่งเข้ามาสาดสายตาดุกร้าว "ตอนนี้ยังท้องป่องไม่รู้เพศวัยฉะนั้นแล้วอีกไม่กี่เดือนก็จะรู้ว่าเป็นหญิงหรือชายสินะ"
"จะหญิงหรือชายแล้วยังไงกันคะ"
"ถ้าเป็นชายฉันก็จะยกยอปอปั้นเพื่อสมบัติที่มีมหาศ
