เสียงผะแผ่วนั้นจุดประกายไฟแห่งความอบอุ่นวาบลึกในห้วงสำนึกของเขมราช เขาจะชดใช้ความผิดของตัวเองได้มากเท่าใดจึงเป็นที่พึงพอใจของปรายฟ้านอกจากก้มลงมอบจุมพิตหวานล้ำจับหัวใจ บดเคล้ากลีบปากละมุนละไมครั้งแล้วครั้งเล่า ร่างอรชรสั่นสะท้านจากบรรยากาศเยียบเย็นที่ไหลประโลมไปบนเนื้อเนียนทว่าลิ้นร้อนของเขากลับช่วยผ่อนเบาความเหน็บหนาวจนมันมลายไปหมดสิ้น แต่แล้วร่างหนุ่มกลับสั่นไหวบ้างเมื่อมือบางไล้ลงไปถึงขอบกางเกงเดนิม มัดกล้ามบนหน้าท้องต้องขมวดเกร็งเมื่อปลายนิ้วเล็กลูบไล้สัมผัสไปมาราวถวิลหาความแข็งแกร่งที่คอยปกป้อง
“อืม...ปราย” เขมราชครางลึกในลำคอเมื่อนิ้วรู้งานคลายกระดุมกางเกงจนรอยแยกของมันห่างออกจากกันกว้าง เขารู้ดีว่าเธอจะปลุกเร้าเขาเช่นไรบ้างหากแต่คราวนี้เขาขอเป็นคนควบคุมเกมเสียเอง ชายหนุ่มดันร่างที่ปราศจากอาการแข็งขืนลงไปบนฟูกนุ่มก่อนรั้งอาภรณ์เนื้อหนาและผ้าชิ้นสุดท้ายกองไว้ข้างเตียง ร่างสูงใหญ่ที่ท
