“ก็แค่เกือบนี่คะ ยังไม่ได้เป็นเจ้าสาว ก็ไม่เห็นว่ามีอะไรน่าแปลก”
“มันไม่มีอะไรแปลกหรอก ถ้าปรายไม่ถูกฉุดหายไปในวันแต่งงาน เรื่องนี้เขมราชคงไม่รู้ล่ะกระมัง ผมก็แค่อยากจะบอกเขาว่าปรายฟ้าอาจไม่ใช่ผู้หญิงบริสุทธิ์ผุดผ่องอีกต่อไปแล้ว เขาหายไปตั้งสองเดือน พอกลับมาก็ไม่ยอมพูดเรื่องแต่งงานกับผมอีก ขิม...คุณควรบอกให้พี่ชายคุณรู้เอาไว้ว่าเขากำลังถูกย้อมแมวขาย ถ้าเป็นผมคงไม่กล้าทุ่มเทให้ผู้หญิงที่ไม่ควรจะแน่ใจได้อีกแล้ว...ว่าเธอยังเหมือนเดิม”
“ก็ถ้าเป็นคุณ...แต่ไม่ใช่พี่เขม”
เรียวปากหนาบนใบหน้าของก้องกาจที่คลี่ออกหุบลงในทันใด เขามองเห็นความแน่วแน่ส่องประกายอยู่ลึกภายในดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้น บรรยากาศของความเครียดตึงเริ่มแผ่ขยายโอบคลุมคนทั้งสองที่ต้องมาพบกันด้วยความรู้สึกใหม่ราวไม่คุ้นเคย เขมรินหันออกไปทางบานกระจกของห้องซึ่งเบื้องนอกเป็นภาพยอดตึกสูงในเมืองใหญ่ก่อนเปล่งวาจาเสมือนพูดกับตัวเธอเอง
“ครั้งห
