“ตอนที่ขิมป่วย ทำให้ผมลืมนึกถึงเรื่องการมีครอบครัว นึกถึงคนรัก ลืมไปหมดแม้กระทั่งตัวเอง ผมรู้ตัวดีว่าเป็นคนอารมณ์ร้าย ไม่โรแมนติกสักเท่าไหร่ เลยไม่มีใครอยู่กับผมได้นาน”
“เจ้าของอัครินทร กรุ๊ป...ผู้หญิงคนไหนก็อยากเสนอตัวให้คุณทั้งนั้น”
“ยกเว้นคนเดียว”
“คะ?”
“ปรายฟ้า นิรกิจจากร...ผู้หญิงที่วิ่งหนีผมลนลาน ถึงขนาดคิดจะกลับไปหาคนรักเก่า ถ้าผมคว้าคุณไว้ไม่ทันคงกลับไปอยู่ในอ้อมแขนของก้องกาจเสียแล้วตอนนี้”
“ถ้าปรายกลับไปจริง ๆ ล่ะคะ คุณอาจจะมีความสุขมากกว่าเดิมก็ได้”
“พูดไม่ทันข้ามชั่วโมงก็น้อยใจเสียอีกแล้ว...ถ้าคุณกลับไปหาผู้ชายคนนั้นจริง ๆ ผมอาจเป็นฆาตกรฆ่าคนตายเพราะความหึงหวง หรือคุณคิดอยากจะลอง”
ปรายฟ้าเลื่อนใบหน้าออกห่างจากเขาเล็กน้อยเพื่อสบตาคมที่ส่องประกายกล้าขึ้น
“ทำไมไม่ทำล่ะคะ...ในเมื่อก่อนหน้านี้คุณจะทำอย่างที่พูดก็ได้”
หญิงสาวยังไม่ได้รับคำตอบทว่าชายหนุ่มขยับตัวอย่างนุ่มนวลโดย
