สองวันผ่านไป…เหตุการณ์ที่ปรากฏตรงหน้าทำคริมาไปต่อไม่ถูก ทันทีที่ออกจากโรงพยาบาล เธอก็ได้รู้ว่าเจ้าของภูอิงดอยรีสอร์ตแท้จริงคือการิน พอถามเขาก็เงียบไปพักหนึ่งก่อนยอมรับว่าสิ่งที่ทำไปทั้งหมดเพราะเป็นห่วงแม้จบความสัมพันธ์แล้วก็ตาม
พอได้ยินดังนั้นคริมายิ่งโกรธหนักกว่าเดิม หญิงสาวไม่ชอบที่ถูกก้าวข้ามเส้นข้อตกลง ซ้ำยังเห็นเธอเป็นเด็ก ต้องคอยมีเขาเป็นที่พึ่งพาทุกครั้งไป
“จะเก็บของไปไหน” เจ้าของร่างสูงก้าวเข้ามาแย่งกระเป๋าจากมือบาง
“เรื่องอะไรขิมต้องบอกคุณด้วย” คนตัวเล็กตวัดตามองเขาตาขวาง “ที่ผ่านมาขิมว่าคุณควรพอได้แล้วนะ คุณยุ่งกับชีวิตขิมมากไปแล้ว เราตกลงกันแล้วไม่ใช่หรือไงคะว่าต่างคนต่างอยู่ แต่คุณทำลับหลังแบบนี้ขิมรู้สึกแย่มาก”
“ขิม ผมขอโทษ ผมแค่ห่วง ผมกลัวว่าขิม…”
“กลัวขิมไปไหนไม่รอดสุดท้ายต้องกลับมาพึ่งคุณอยู่ดีหรือไง” ประโยคจากริมฝีปากบางทำเอาเขาสะอึก แม้การินไม่คิดแบบนั้นก็จริงแต่การก
