เสียงตวาดทำให้อันดามันรีบลุกขึ้นด้วยร่างสั่นเทา ยอมรับว่ากลัวผู้หญิงคนนี้จับใจ หล่อนถลึงตาเข้าใส่ ท่าทีเอาเรื่อง ดีไม่ดีจะโดนยิงตายเพราะเวลาผู้หญิงโมโหนั้นรุนแรงนัก
“พวกนายใครก็ได้ไปส่งอีนี่ขึ้นฝั่งที แต่ถ้าไม่ไปฉันจะยิงมันทิ้งซะ แล้วอย่าไสหัวมายุ่งกับผัวฉันอีก”
นุสบาประกาศกร้าว อันดามันหันรีหันขวาง ก่อนที่จะมีลูกน้องคนหนึ่งของอาคเนย์รีบอาสาขับเรือพาเธอไปส่งบนฝั่ง เพราะตอนนี้เธออยู่บนเกาะส่วนตัวของอาคเนย์
“ผมจะพาคุณไปพักที่โรงแรมบนฝั่งก่อนนะครับ เจ้านายกลับมาจะให้ติดต่อคุณได้สะดวก”
อันดามันไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ แต่ในสมองของเธอขบคิดอะไรมากมายเต็มไปหมด แต่เธอก็ยอมทำตามลูกน้องของอาคเนย์อย่างไม่อิดออด
เด็กสาวนั่งลงบนเตียงนอนหนานุ่มในโรงแรมหรูด้วยจิตใจที่เลื่อนลอยหลังจากเข้าพักที่นี่และลูกน้องของอาคเนย์ออกไปจากห้องเรียบร้อยแล้ว
อันดามันคิดถึงบ้าน ที่นั่นปราศจากญาติสนิทมิตรสหาย ใจแอบหวังพึ
