แปลกแต่ดี
1084 Words
ช่วงสายของวันเสาร์พิชญาภาตื่นนอนและเอาอาหารแช่แข็งที่ซื้อมาเก็บไว้อุ่นทานหลังจากนั้นก็ทำความสะอาดห้องพัก จนกระทั่งถึงเวลาเที่ยงก็เตรียมตัวจะอาบน้ำเพื่อไปตามนัด แต่เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นเสียก่อน
“สวัสดีค่ะ”
“สวัสดีครับผมเองนะ”
“คุณวรรธเหรอคะ” เธอพอจะจำเสียงของเขาได้
“ครับ ผมจะโทรมาเตือนว่าคุณอย่าลืมนัดของเรานะครับ”
“พีชไม่ลืมหรอกค่ะ นี่ก็กำลังจะอาบน้ำแต่งตัว นอกจากโทรมาเตือนแล้วคุณมีอะไรอีกหรือเปล่าคะ”
“ผมจะถามพีชว่าให้ผมไปรับที่คอนโดดีไหม”
“พีชคิดว่าเราเจอกันครึ่งทางดีกว่ามั้ยคะ ขากลับจะได้แยกย้ายกันกลับ”
“นี่คุณคิดจะเลี้ยงกาแฟผมแล้วกลับไปกับคอนโดเลยเหรอครับ ผมนึกว่าเราจะไปเดินเที่ยวกันต่อเสียอีก”
“คุณวรรธจะไปเดินเที่ยวที่ไหนคะ”
“ไปศูนย์การค้าที่อยู่ใกล้ๆ ดีไหม เดินดูอะไรเพลินๆ ตอนเย็นก็ดูหนังกันสักเรื่องแล้วค่อยกลับ”
“ฟังดูน่าสนใจดีเหมือนกันนะคะ”
“ตกลงไหมล่ะ ให้ผมไปรับคุณที่คอนโดนะ จะได้ไปรถคันเดียวกัน”
“ถ้างั้นบ่ายโมงคุณมารับพีชที่หน้าคนโดนะคะ”
“ได้ครับ ผมวางก่อนนะคุณจะได้เตรียมตัว”
“ค่ะ”
เมื่อชายหนุ่มวางสายไปแล้วพิชญาภาก็ต้องเปลี่ยนแผน ตอนแรกเธอคิดจะแต่งตัวสบายๆ เพราะคิดว่าไปดื่มกาแฟแล้วก็กลับห้อง แต่เมื่อต้องออกไปดูหนังข้างนอกด้วยหญิงสาวก็รีบเปิดประตูหาเสื้อที่เหมาะสมกับการจะออกไปเที่ยวกับชายหนุ่ม
ปกติแล้วพิชญาภาไม่ค่อยไปเที่ยวกับเพื่อนผู้ชายมากนักแต่กับคนนี้เป็นข้อยกเว้นเพราะดูเขาโตกว่าเธอมากและเธอเป็นคนชอบคนมีอายุมากกว่า ไม่รู้ว่าเขาจะเข้ามาจีบหรืออาจจะเห็นแค่เธอเป็นเพื่อนคลายเหงาในวันหยุดแบบนี้แต่มันก็ดีกว่าจะเหงาอยู่คนเดียว
เสาร์อาทิตย์ถ้าไม่กลับไปที่บ้านพิชญาภาก็มักจะนอนเล่นดูซีรี่ส์หรือไม่ก็ออกไปซื้อของ เพราะเพื่อนรักอีกสองคนนั้นมีแฟนแล้ว
พิชญาภาเลือกเป็นชุดกางเกงผ้าขายาวกับรองเท้าส้นสูง สวมเสื้อเกาะอกสีน้ำตาลด้านในแล้วทับด้วยเสื้อเชิ้ตแฟชั่นสีขาวซึ่งเป็นสีโปรดของเธอ
หลังจากใช้เวลาอาบน้ำไม่นานก็มานั่งแต่งตัวอยู่หน้ากระจกเธอแต่งหน้าอ่อนๆ ให้ดูมีเลือดฝาดอยู่ไม่ได้แต่งจัดเหมือนตอนไปเดินแบบเมื่อคืนทำให้ใบหน้าสวยดูเป็นธรรมชาติ
ผิวขาวอมพีชพูสุขภาพดีทำให้ไม่ต้องปัดแก้มหรือแต่งเติมอะไรมากนัก ปัดมาสคาร่าและทาลิปกรอสสีพีชลงไปบนปากอิ่ม ทุกอย่างก็เรียบร้อยก่อนเวลานัดเกือบยี่สิบนาที หญิงสาวนั่งดูรูปโมเดลลิงที่ส่งมาให้ไลน์กลุ่มดูรูปของตัวเองจะเก็บไว้ทั้งในมือถือและ iCloud
นั่งดูรูปเพลินไปหน่อยรู้ตัวอีกทีก็เกือบจะถึงเวลานัด หญิงสาวรีบคว้ากระเป๋าสะพายใบเก่งและลงมารอทางด้านล่างของคอนโด
เสียงโทรศัพท์ดังในเวลาสิบสามนาฬิกาตรงหญิงสาวชะเง้อไปมองข้างนอกก็เห็นรถคันหนึ่งมาจอด พอเธอเดินเข้าไปใกล้กระจกฝั่งคนนั่งก็เลื่อนลง เธอรีบเปิดประตูเข้าไปนั่งข้างๆ คนขับพร้อมกับส่งยิ้มทักทาย
“สวัสดีค่ะคุณวรรธ”
“สวัสดีพีชไปกันเลยนะ”
ชายหนุ่มขับรถไปยังร้านกาแฟที่คุยกันไว้เมื่อวานซึ่งใช้เวลาไม่ถึงสิบนาทีด้วยซ้ำ
ทั้งสองสั่งเครื่องดื่มและเค้กก่อนจะเริ่มคุยกัน
“พีชทานข้าวมาแล้วใช่ไหม”
“ค่ะ แล้วค่ะคุณวรรธล่ะคะ”
“ผมก็ทานแล้วเหมือนกัน เดี๋ยวเรานั่งชิลล์กันตรงนี้แล้วช่วงบ่ายๆ ค่อยไปดูหนังกันดีไหม”
“ได้ค่ะ ว่าแต่คุณอยากดูเรื่องอะไรเหรอคะ”
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกันช่วงนี้ไม่ค่อยติดตามเลยว่ามีหนังเรื่องไหนเข้าโรงบ้าง พีชมีเรื่องที่อยากดูไหม”
“เดี๋ยวพีชลองดูก่อนนะคะว่าช่วงนี้มีหนังอะไรเข้าบ้าง” หญิงสาวเปิดโทรศัพท์มือถือและเลือกดูรอบฉายของภาพยนตร์
“คุณชอบดูหนังแนวไหนคะ”
“ผมดูได้ทุกแนวครับ”
“ช่วงนี้มีการ์ตูนหนังผีหนังแอ็คชั่นเราเลือกดูอะไรกันดีล่ะ”
“ขอเป็นหนังแอ็คชั่นดีไหมครับ ถ้าดูการ์ตูนผมกลัวว่าในโรงจะมีแค่เราสองคนที่เป็นผู้ใหญ่”
“พีชก็คิดอย่างงั้นเหมือนกันค่ะ ตกลงเราดูเรื่องนี้จะให้พีชจองตั๋วเลยไหม”
“ไม่เป็นไรครับเดี๋ยวไปถึงที่นู่นค่อยจองก็ได้”
ทั้งสองนั่งคุยกันเกือบสองชั่วโมงก่อนจะออกจากร้าน ชายหนุ่มเรียกพนักงานมาเก็บเงินและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจะสแกนชำระค่าเค้กและกาแฟแต่พิชญาภาก็รีบห้าม
“ไหนว่าจะให้พีชเลี้ยงเลี้ยง”
“เมื่อคืนคุณก็เลี้ยงเหล้าผมไปแล้วนะ”
“พีชบอกแล้วไงว่าแค่นั้นมันนิดหน่อยให้พีชเลี้ยงกาแฟนะคะ”
“ก็ได้ครับ ผมให้พีชเลี้ยงกาแฟก็ได้แต่ไปดูหนังผมเป็นคนจ่ายตกลงตามนี้นะครับ”
“ก็ได้ค่ะ”
ชายหนุ่มรู้สึกแปลกๆ ที่ให้ผู้หญิงเป็นคนเลี้ยงตนเองถึงสองครั้ง แต่ก็ทำให้เขารู้สึกประทับใจกับหญิงสาวคนนี้มากเรื่องที่เขาช่วยเหลือเธอมันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลยเพราะถ้าหากไปดูกล้องวงจรปิดก็จะรู้แล้วว่าใครเป็นคนทำ และไม่จำเป็นเลยที่เธอจะเลี้ยงเหล้าหรือเลี้ยงกาแฟเขา
การกระทำของเธอทำให้ชายหนุ่มรู้สึกว่าหญิงสาวคนนี้แปลกกว่าคนอื่นและมันทำให้เขาสนใจเธอมากขึ้นอีกนิด
ปกติแล้วเขาไม่เคยสานสัมพันธ์กับผู้หญิงที่เจอในผับเลย แต่กับผู้หญิงที่ชื่อพิชญาภามันไม่ได้เป็นอย่างนั้น เพราะถ้าจะว่ากันตามจริงแล้วเขาเจอกับเธอที่งานเดินแบบเป็นครั้งแรกไม่ใช่ที่ผับ
- Writer
