Zierra's P O V
Halos maubos na ang mga likido sa mga mata ko habang pinagmasdan ang mga kuha ng CCTV. Hanggang ngayon ay ramdam na ramdam ko parin ang sakit at pagkawili. Ang bawat buhay ng mga kasamahan ko sa bahay na iyon. Ang ngiti nila na kuhang kuha sa camera, ang bawat halik namin ni kiel, ang bawat akbay ni kiel, ang bawat ngiti naming dalawa ay kalarong klaro.
Malaki ang parti sa buhay ko ang bahay na iyon. Doon tumibok ang puso ko.
"Thea? Lets go?" tugon ni mommy habang buhat buhat ang malaki nitong bagahi.
"Alam kong napipilitan ka lang sa desisyong ito ija. But we need to." wika ni mommy tsaka pinahid ang mga luha sa mga mata ko na nagpatuloy parin sa pag-agos.
Agad ko nalang na niligpit ang laptap ko at inilagay ito sa bag tsaka bumaba na.
Ito na ata ang tamang panahon
