เพ่ยหลันละมือจากรอบคอของคนตัวโต ลงมาปลดเชือกผูกเอวของตน เพื่อเผยความงามบนเรือนร่างที่ถูกซ่อนเอาไว้เป็นอย่างดี นางผละปากออกจากการแลกลิ้น ก่อนจะยกมือเรียวขึ้นบีบเต้าของตน ด้านล่างก็ยังขยับโยกให้ร่องรักตนแนบชิดกับท่อนลำของเขา
“เจ้าช่างร้ายนักเพ่ยหลัน” เสียงกระเส่าเปล่งออกมา พร้อมกับยกมือขึ้นบีบเค้นเนินเนื้อที่ใหญ่ล้นมือ
“อื้อ!..ท่านอ๋องกินมันสิเพคะ หม่อมฉันอยากให้มันอยู่ในปากพระองค์..อ๊า!..เสียวจังเลยเพคะ” ร้องขอเสียงหวาน ซ้ำยังเป็นถ้อยคำหยาบโลนเพิ่มกระสันให้อ๋องหนุ่มอีก
“เด็กดี ต่อไปเรียกเสด็จพี่นะ จากวันนี้ไปเจ้าคือชายาของพี่แล้วเพ่ยหลัน พี่จะกินเจ้าทุกวันมิให้ขาดเลยเชียว” เอ่ยจบริมฝีปากหนาก็ครอบกินเม็ดทับทิมสีสด ดูดมันพร้อมกับแหงนหน้าขึ้นมองใบหน้าหวานไปด้วย
“อื้อ!..ดีจังเลยเพคะเสด็จพี่..ข้าชอบ” เอ่ยพร้อมกับขยับก้นงอนเข้าหาท่อนลำจนบางทีเสียงมันก็ดังขึ้นมาอย่างช่วยมิได้ เพราะยามนี้ทั้งคู
