“ดูท่าเจ้าเก้าคงมิใช่แค่อยากแย่งชิงนางมาอย่างเดียวแล้วกระมัง ถึงได้มีท่าทีเช่นนี้” อ๋องสามเอ่ยขึ้น ตัวเขาเองพึ่งเห็นเพ่ยหลัน ยังรู้สึกต้องตานางเลย แล้วคนที่เคยชุบเลี้ยงมาจะไม่รู้สึกอันใดคงเป็นเรื่องประหลาด
“พี่สามยังมิรู้น่ะสิ ก่อนนี้ที่น้องแปดล้มป่วย สาวใช้นางนี้มิได้งดงามเช่นที่เห็น ใบหน้ามีแต่ตุ่มหนองเต็มไปหมดยามนั้นนางหมายจะกลับมาที่จวนน้องเก้า แต่น้องเก้าสั่งให้สังหารนางเสีย เป็นจังหวะที่นางยืนอยู่บนสะพานจึงผลักให้ตกลงไป มิคิดว่าจะรอดมาได้ ซ้ำยังหน้าตางดงามกว่าเดิมยิ่งนัก ได้ยินแล้วพี่สามคิดว่าเยี่ยงไร”
“มีเรื่องเช่นนี้ด้วยหรือเจ้าหก”
“พ่ะย่ะค่ะ ยามนั้นน้องเก้ายังดื่มสุราฉลองอยู่เลย”
“หึ! เช่นนั้นก็คงเจ็บใจตนเองสินะ เช่นนี้ต่อให้เรียกร้องเรื่องกฎของข้าทาสมาใช้ก็เปล่าประโยชน์แล้ว โง่เขลาเสียจริง ผู้อื่นรู้เรื่องสังหาร คิดหรือว่าโจวสุ่ยจะมิรู้ เจ้าควรเตือนเจ้าเก้าอย่าใช้เรื่องนี้มาบ
