“งั้นพู่ไปนะคะ สวัสดีค่ะ”
เธอยกมือไหว้เขาก่อนจะเดินไปยังประตูห้องให้เร็วที่สุดก่อนที่น้ำตามันจะไหลออกมา แต่พอเอื้อมมือไปคว้าที่ลูกบิดเสียงโครมครามที่ดังอยู่ด้านหลังก็ทำให้เธอต้องรีบวิ่งกลับไปที่เดิมอีกครั้ง
“คุณเจษฎ์!”
ร่างของเจษฎ์ที่ล้มอยู่บนพื้นยังไม่ทำให้เธอตกใจได้เท่ากับศีรษะของเขาที่มันมีเลือดไหลออกมา ซึ่งต้นเหตุก็น่าจะเป็นแจกันใบหนึ่งที่หล่นอยู่ข้างๆ และแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยอยู่ในตอนนี้
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นคะ”
เธอเข้าไปช่วยประคองเขาให้ขึ้นมานั่งอย่างช้าๆ แต่ท่าทางร้อนรนนั้นไม่ได้รอดพ้นจากสายตาของเขาเลยแม้แต่น้อย
“เธอจะสนใจทำไม ฉันเจ็บไม่ดีเหรอ เจ็บ...เหมือนที่เธอเคยเจ็บไง” คำพูดของเขามาพร้อมกับปลายนิ้วใหญ่ที่แตะลงตรงตำแหน่งที่เธอเคยบาดเจ็บในคืนนั้น
“พูดอย่างกับว่าคุณเอาแจกันฟาดหัวตัวเองอย่างนั้นแหละค่ะ ที่คุณเจ็บมันเพราะอุบัติเหตุไม่ใช่เหรอ แต่ที่พู่เจ็บ...เพราะโดนคนรักของค
