ภูษิตามองเขาอย่างคนที่กำลังโมโหสุดขีด เพราะเธอกำลังจะไปดินเนอร์กับผู้ชายที่แสนดีที่สุดในโลก แต่คนที่เคยเป็นเหมือนเจ้าชีวิตกลับลากตัวเธอขึ้นรถแล้วยกขึ้นมานั่งบนตักเพราะกลัวเธอจะเปิดประตูแล้วกระโดดหนีไปเสียก่อน
“ฉันต้องการอะไรเดี๋ยวเธอก็รู้ ไม่สิ เธอน่าจะรู้ดีนะพู่ว่าฉันต้องการอะไรจากเธอ หยุดดิ้นซะ ถ้าไม่อยากให้ฉันกระแทกเธอในรถนี่เหมือนครั้งแรกที่เราทำกัน”
“ไม่ค่ะ พู่จะไม่ยอมให้คุณพาพู่ไปทำเรื่องแบบนั้นอีก ปล่อยพู่นะ ไม่อย่างนั้นพู่จะแย่งพวงมาลัยรถ เอาให้รถคว่ำตายไปพร้อมกันนี่แหละ”
“ถ้าเธอกล้าก็เอาสิ แต่บอกไว้ก่อนนะว่าถ้าฉันไม่ตาย เธอนั่นแหละที่จะเดือดร้อน!”
เขาแกล้งขู่เธอไปอย่างนั้นแม้จะมั่นใจว่าเธอคงไม่กล้าทำอย่างที่พูด ตอนนี้สิ่งที่เขาคิดจะทำกับสิ่งที่ทำอยู่มันแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ทั้งที่ตั้งใจมาง้อขอคืนดี แต่พอเห็นเธอปล่อยให้ไอ้หมอคนนั้นแตะต้องทั้งลูบหัวบีบจมูก เขาก็โมโหหึงจนเลือด
