“นี่...พี่...พี่รู้ตัวมั้ยคะว่าพูดอะไรออกมา”
“พี่รู้ตัวดีครับ และต้องขอโทษด้วยที่ทำให้สิรู้สึกแย่กับเรื่องระหว่างเรา แต่พี่ว่าจบกันตรงนี้ยังดีกว่าไปจบกันหลังแต่งงาน สิจะได้ไม่ต้องมีตำแหน่งแม่หม้ายพ่วงท้ายให้ต้องอับอายคนอื่นเค้า”
“นี่พี่คิดจะเทกันง่ายๆ แบบนี้เลยเหรอคะ”
“แล้วจะต้องทำให้เป็นเรื่องยากไปทำไมล่ะครับ ในเมื่อเราก็โตๆ กันแล้ว สิไม่ได้รักพี่เหมือนที่พี่ก็ไม่ได้รักสิ อยู่กันไปก็มีแต่จะอึดอัดใจกันเปล่าๆ”
“ไม่ได้นะคะ สิไม่ยอมเด็ดขาด ถ้าการหมั้นถูกยกเลิกสิจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ชุดก็ตัดเสร็จหมดแล้ว สถานที่ก็เตรียมไว้แล้ว ไหนจะงานแถลงข่าวอีก”
“เรื่องนั้นเดี๋ยวพี่จะชดใช้ค่าเสียหายทั้งหมดให้ สิไม่ต้องห่วงหรอกนะ”
“ไม่ค่ะ สิไม่ยอมให้พี่ยกเลิก ยังไงสิก็จะหมั้นกับพี่”
“ก็ไหนสิบอกให้พี่ยกเลิกเองไม่ใช่เหรอ พี่ก็ยกเลิกแล้วนี่ไง จะเอาอะไรอีกครับ”
“คือตอนนั้นสิแค่น้อยใจเลยพูดออกไปโดยไม่คิดให้
