“อาฟลอยด์” ทันทีที่บอดี้การ์ดก้าวลงจากรถ เมฆก็วิ่งเข้าสู่อ้อมแขนของฟลอยด์ด้วยความดีใจ
“อาลุค” หมอกก็วิ่งเข้าสู่อ้อมแขนของลุคด้วยความดีใจเช่นกัน
“ตั้งแต่มีอาฟลอยด์ อาลุค ป๊าก็ไม่สำคัญแล้วสินะ” วราแสร้งน้อยใจลูกชายทั้งสองที่ถูกสองบอดี้การ์ดส่วนตัวอุ้มไว้ มิหนำซ้ำยังอิงซบกันด้วยความคิดถึงจนน่าหมั่นไส้ แต่ก็เข้าใจว่าสองคนนี้อยู่กับลูกน้อยทั้งสองมากกว่าเขากับมุกเสียอีก เพราะต้องทำหน้าที่ไปรับไปส่งทั้งคู่ที่โรงเรียนด้วย
“อาฟลอยด์ๆ เมฆหาป๊าก่อน” เมฆร้องบอกคนที่อุ้มตนไว้ ทันทีที่เท้าแตะพื้นก็วิ่งไปสวมกอดคนเป็นพ่อเอาอกเอาใจทันควัน เช่นเดียวกับหมอก
“อาลุคๆ หมอกหาป๊าก่อน”
“ป๊าสำคัญ ป๊าให้ตังค์เมฆเยอะไม่สำคัญได้ไง”
“ป๊าซื้อของเล่นให้หมอกเยอะ ป๊าสำคัญสุดๆ”
“อ๋อ ป๊าสำคัญเพราะให้ตังค์ เพราะซื้อของเล่นให้นี่เอง ส่งอาฟลอยด์กับอาลุคกลับไปอยู่เชียงรายดีกว่า” วรามองลูกชายที่กอดแข้งกอดขาออดอ้อน รู้สึก
