คนหลับขยับใบหน้าหนีการรบกวนจากเรียวนิ้วที่ไล้ไปทั่วดวงหน้าอย่างหลงใหล ริมฝีปากหนาประทับหน้าผากมน พรมจูบบางเบาไปทั่วดวงหน้าหวานละมุน กลิ่นหอมกรุ่นแบบธรรมชาติของเธอติดอยู่ที่จมูกของเขาไม่อาจลบเลือนได้ง่ายๆ ช่างดึงดูด เพียงแค่แรกเริ่มความสัมพันธ์ก็ทำให้หลงใหลมากมาย
“อื้อ…ฟ้ายังมืดอยู่เลย” ระวีปรือตามองคนที่รบกวนการนอนของเธอ ภายใต้แสงไฟจากโคมไฟบนโต๊ะข้างหัวเตียง ภายนอกหน้าต่างท้องฟ้าก็ยังคงมืดสลัว
“ผมต้องไปรับนายน้อยไปโรงพยาบาล วันนี้นายหญิงผ่าคลอด”
“ฉันจำได้” ระวีพยักหน้าน้อยๆ ยกแขนเรียวโอบรอบลำคอหนา จดจำได้เป็นอย่างดีว่าวันนี้เป็นวันที่ฟ้ากับฝน น้องสาวฝาแฝดของเมฆกับหมอกจะออกมาสู่โลกกว้าง แต่เธอคงไม่ได้ไปร่วมแสดงความยินดีในทันที สมาชิกใหม่ของตระกูลใหญ่ย่อมถูกรายล้อมด้วยบรรดาญาติพี่น้อง จึงตั้งใจว่าจะไปเยี่ยมและรับขวัญหลานหลังออกจากโรงพยาบาล และพูดคุยตกลงกับพ่อและกชมนไว้แล้ว
“ผมเตรียมอาหาร
