“หูยยยย น้าระวีๆ มีปูไหม ในนามีปูไหมครับ” เมื่อรถตู้จอดนิ่ง เจ้าแฝดตื่นตาตื่นใจกับท้องนาอันกว้างใหญ่ หันมาถามคนเป็นน้าเสียงใส
“น้าก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ” ระวีตอบไปตามความเป็นจริง เธอไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับที่นี่ นอกจากเรื่องราวของแม่ เธอกวาดสายตามองไปยังทุ่งนาสีเหลืองทองที่พร้อมเก็บเกี่ยว ก่อนจะหันมามองบ้านไม้เก่าๆ ยกพื้นสูง ใต้ถุนมีข้าวของระเกะระกะ ส่วนมากก็จะเป็นเครื่องมือสำหรับทำนา ในมุมหนึ่งก็น่าจะเป็นครัวสำหรับหุงหาอาหาร เธอมองด้วยความไม่คุ้นชิน แปลกตาไปเสียหมดทุกอย่าง ด้วยเติบโตในเมืองหลวง ที่เต็มไปด้วยบ้านเรือนและตึกสูงที่ทันสมัย หากเป็นแต่ก่อนเธอไม่มีทางที่ย่างกายเข้ามาสัมผัสกับความเป็นชนบทแบบนี้เป็นแน่
“ที่นายน้อยถาม อยากดูดขาปูเหรอครับ” ฟลอยด์รู้ดีว่านายน้อยของตนชอบดูดขาปูเค็มเป็นชีวิตจิตใจ หลังจากได้นอนพักระหว่างรอเจ้านายตัวน้อยเที่ยวชมพิพิธภัณฑ์ไดโนเสาร์ และตลอดทางที่มาที่นี่ เข
