โรงพยาบาล
“สวัสดีค่ะคุณหมอวิท วันนี้คุณว่างใช่ไหมคะฝนจะมาชดเชยที่พลาดนัดคุณหมอเมื่อครั้งก่อนนะคะ” ร่างบางเดินยิ้มแย้มเข้ามาพร้อมทักทายคุณหมออย่างเป็นกันเอง
แต่คุณหมอวิทที่เคยยิ้มแย้มให้กับเธอทุกครั้งวันนี้เขากับแปลกไปอย่างสิ้นเชิง เขาไม่ยิ้ม ไม่ทักทายให้เธอเหมือนทุกครั้ง เขาทำหน้าเฉยชามองมาที่เธออย่างรังเกียจ
“ไม่มีครั้งหน้าแล้วครับ คุณฝนช่วยลืมมันไปด้วย ผมขอตัวมีคนไข้รอตรวจเยอะ” เสียงเย็นชาเอ่ยบอกพร้อมกลับเดินออกไป ทิ้งให้หญิงสาวงุนงงและไม่เข้าใจว่าเขาโกรธอะไรเธอถึงได้ทำท่าห่างเหินและแสดงอาการรังเกียจอย่างชัดเจนแบบนี้
น้ำฝนได้แต่ยืนงงและมองคุณหมอวิทที่เดินออกไปและรู้สึกได้ว่าเขานั้นจะไม่กลับมาเป็นเหมือนเดิมอีก เธอไม่รู้ว่าทำอะไรผิดแต่ก็ช่วยไม่ได้ถ้าเขาไม่อยากเจอหรือเสวนากับเธออีกครั้ง แค่นี้เธอก็รบกวนเขามากเกินไปแล้วด้วยซ้ำคงไม่กล้าไปถามหรอกว่าทำอะไรให้เขาไม่พอใจ จึงเลือกที่จะเงียบ
