บทที่ 1 เป็นแฟนกันนะ
609 Words
“เวกัสเราชอบนาย” น้ำฝนเด็กคณะนิเทศศาสตร์บอกอย่างเขินอาย ใบหน้าเธอแดงซ่านจนชายหนุ่มไม่สามารถหยุดมองได้
“ฉันเองก็ชอบเธอ” เวกัสเอ่ยตอบและยิ้มให้อย่างละมุน เพราะเขาเองก็ชอบหญิงสาวเช่นกันและไม่เคยคิดว่าเธอจะมาสารภาพรักก่อนเสียด้วยซ้ำ
“งั้นเรามาคบกันนะ” ร่างเล็กเงยหน้าขึ้นมายิ้มหวานให้
“เธอนี่น่ารักจัง เวลาเธอเขินแบบนี้ยิ่งน่ารัก” เสียงละมุนเอ่ยบอกและยิ้มให้กับหญิงสาว
น้ำฝนยืนบิดขวยเขินไปมาไม่รู้จะทำหน้าหรือแสดงอาการยังไง หรือจะเข้าไปกอดเขาเลยไหม
เวกัสเมื่อเห็นหญิงสาวทำท่าเก้ๆ กังๆ จึงหลุดหัวเราะและเดินยิ้มเข้ามาสวมกอดเธอแทน
“อืม เรามาคบกันเถอะ” เวกัสเอ่ยออกมาเบาๆ และลูบผมนุ่มสลวยอย่างเบามือ
ตั้งแต่นั้นมาเขากับเธอได้กลายเป็นแฟนกันโดยปริยาย ทั้งสองตกลงเป็นแฟนกันโดยไม่ได้บอกให้คนอื่นล่วงรู้ ไม่อยากให้คนอื่นทราบเพราะจะทำให้เป็นการเรื่องใหญ่และอาจจะทำให้ทั้งสองมีปัญญาจากบรรดาเหล่าสาวๆ ที่เป็นแฟนคลับของชายหนุ่มได้
“น้ำฝนเราเป็นแฟนกันมาเกือบเดือนแล้วนะ พร้อมที่จะไปรู้จักเพื่อนๆ ของเราได้ยัง” เวกัสเอ่ยถามเสียงละมุนและลูบผมนุ่มเล่นที่เธอนั้นนอนอยู่ที่ตักแกร่งของเขา หญิงสาวชอบนอนหนุนตักของเขาเป็นประจำจนเขาเองก็คุ้นชินที่มีเธอนอนหนุนอยู่แบบนี้
“ฝนยังไม่พร้อม เราอยู่กันแบบนี้ก็ดีแล้วนิเวกัส ถ้าคนอื่นรู้ฝนคงทำตัวลำบาก เวกัสก็รู้ว่าผู้หญิงที่มหาลัยชอบเวกัสกันมากขนาดไหน” เธออธิบายอย่างใจเย็นให้แฟนหนุ่มเข้าใจ
“โอเคไม่บอกก็ไม่บอก ฝนอย่าทำหน้าแบบนี้สิ” เวกัสทำเสียงอ่อนเมื่อเห็นหญิงสาวทำหน้าเศร้าแค่เห็นแค่นี้ใจของเขาก็อ่อนยวบแล้ว
“กัสอึดอัดเหรอที่ฝนไม่ออกไปไหนด้วยเวลาเจอกันก็เจอได้แค่บนห้องเท่านั้นอึดอัดไหม”
“ไม่เลย เราไม่เคยคิดแบบนั้นเลย ฝนอย่าคิดมากบอกแล้วไงฝนพร้อมเมื่อไรเราค่อยเปิดตัวกัน”
“ขอบใจนะที่เข้าใจฝน” เธอลุกขึ้นและเข้ามาสวมกอด เวกัสยิ้มละมุนและกอดแฟนสาวด้วยความรัก เรื่องไหนที่เธอไม่พร้อมเขาก็ไม่บังคับให้ทำ เขาจะไม่บังคับเด็ดขาดเพราะเขานั้นรักเธอจริงๆ เขาอยากคบกับเธอไปนานๆ เพราะรักจริงหวังแต่ง
เขาเองก็ไม่อยากเชื่อว่าจะอยู่ในความสัมพันธ์แบบนี้ได้ ตั้งแต่คบกันเขาก็ให้เกียรติหญิงสาวตลอดทำได้มากสุดคือจูบกอดและหอมเท่านั้น เขายังไม่เคยล่วงเกินเธอเลยแม้แต่สักครั้งและหญิงสาวเองก็ไม่พร้อมด้วยเขาจึงไม่อยากบังคับ
“ฝนรักเวกัส รักมากด้วย”
“เราเองก็รักฝนมาก รักมากพร้อมที่จะทำทุกอย่างให้ฝนขอแค่บอกเรามา”
“อยู่กับฝนแบบนี้ไปนานๆ ได้ไหม” เธอถามอย่างออดอ้อนและเข้ามาซุกที่อกแกร่ง
เวกัสโอบกอดร่างบางไว้ในอ้อมแขนและจูบที่ริมฝีปากอย่างอ่อนโยน
“ได้สิเราจะอยู่แบบนี้กับฝนจนแก่เฒ่าเลย”
“สัญญานะ”
“สัญญาครับ”
*********************
เขารักจริงหวังแต่งนะเออ
ยอมแค่กอดและจูบเองเธอ
จะมีใครดีไปกว่านี้ไหม พ่อบุญทุ่ม พ่อไมโครเวฟ
- Writer
