ใครจะไปรู้ว่านางเอกยังซิง....อ๊ากกก!!! อยากจะบ้าตาย
ร่างกายหนักอึ้งราวกับถูกถ่วงด้วยตะกั่ว ไอลีนกัดฟันขบ ฝืนกายลุกขึ้นนั่งช้าๆความปวดเมื่อยที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างกายทำเอาเธอต้องหายใจหอบ
มือเล็กสั่นเทาค่อยๆเอื้อมไปคว้าผ้าห่มหนาๆมาห่อหุ้มร่างกายที่สั่นระริก การเคลื่อนไหวแต่ละครั้งช่างยากลำบากเหลือเกินเหมือนร่างกายไม่ใช่ของเธอเอง
ด้วยความพยายามอย่างที่สุด เธอค่อยๆ ลากสังขารที่อ่อนล้าไปเก็บเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้นห้อง เศษผ้าชิ้นเล็กชิ้นน้อย ภาพความยุ่งเหยิงสะท้อนถึงความวุ่นวายในจิตใจ ยิ่งมองก็ยิ่งทำให้ความทรงจำเลวร้ายเมื่อคืนกลับมาหลอกหลอน
ภาพเหตุการณ์ต่างๆ เสียงร้อง ความเจ็บปวดมันวนเวียนอยู่ในหัว ไอลีนกัดริมฝีปากแน่นพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ แต่ความเจ็บปวดทั้งกายและใจก็ยังคงทรมานเธอไม่หยุด
ความเจ็บแค้นกัดกินหัวใจดวงน้อย คำพูดร้ายกาจที่เขาที่พ่นออกมา ทั้งเรื่องที่เขาต้องแต่งงานกับเธอ
