หลายชั่วโมงต่อมา...
หลังจากที่เลิกเรียนแล้ว ราชาก็รีบขับรถออกมาจากมหาวิทยาลัย ตรงไปยังอพาร์ตเมนต์ของเวียงพิงค์ ที่เขามาส่งเธอก่อนหน้านี้
โดยพอจอดรถแล้ว เขาก็ลงมาจากรถพร้อมกับยืนมองเข้าไปข้างในตึก
"มาหาใครหรือเปล่าพ่อหนุ่ม"
ขณะที่เขากำลังมองไปมาอยู่นั้นก็ได้ยินเสียงคนทัก จึงหันไปดูพบว่าเป็นคุณป้าคนหนึ่ง
"แฟนครับ"
"แฟนชื่ออะไรเอ่ย เผื่อป้ารู้จัก"
"เวียงพิงค์"
"หนูเวียงพิงค์นี่เอง ป้าก็นึกว่าใคร"
"รู้จักเวียงพิงค์ด้วยเหรอครับ"
"รู้สิลูก เมื่อหลายเดือนก่อนหนูเวียงพิงค์ก็ช่วยป้าขายของที่ร้านนี้แหละ สักพักก็ขอออกแล้วไปทำงานที่ผับ"
เขาก็พยักหน้าเพื่อสื่อว่าตัวเองเข้าใจแล้วไม่ได้พูดอะไรออกไปอีก
"แล้วทำไมไม่ขึ้นไปหาแฟนล่ะ"
"ผมไม่รู้ว่าเธออยู่ชั้นไหน"
"เป็นแฟนกันทำไมไม่รู้จักห้องของแฟนเนี่ย เพิ่งคบกันเหรอ"
"....." เขาไม่ได้ตอบอะไร เอาแต่ยืนนิ่ง
"หนูเวียงพิงค์อยู่ชั้นสาม ห้องติดบันได
