Chapter 23
แตกหัก
สามสิบนาทีต่อมา
ก๊อก~ ก๊อก~
เสียงเคาะประตูดังขึ้น เรียกสติของคนที่กำลังนั่งกระดกน้ำสีอำพันเข้าปากครั้งแล้วครั้งเล่า โดยที่สายตาของเขาจดจ้องไปทางประตูห้องนอนที่มีเสียงสะอึกสะอื้นดังเล็ดลอดออกมา และนานกว่ายี่สิบนาทีที่เสียงร้องไห้จะค่อยๆ เงียบไป ธันวาเหวี่ยงขาลงจากโต๊ะกระจก ก่อนที่เขาจะก้าวขาแกร่งเดินไปเปิดประตูห้อง และเมื่อธันวาเห็นบุคคลที่มาหาเขายามค่ำคืน ธันวาก็ไม่ได้ตกใจอะไรที่เห็นเพื่อนของเขามายืนอยู่หน้าห้องในเวลานี้
“มึงมาทำไม?" ธันวาเอ่ยถามวาโยด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ก่อนที่จะเอาหลังแกร่งพิงไปที่ขอบประตู
"วีญ่าอยู่ไหน! มึงทำอะไรน้องสาวของกูไอ้เหี้ย!" วาโยผลักอกแกร่งธันวาเต็มแรงให้เขาถอยออกจากประตู
"น้องญ่า! ออกมาหาเฮียเร็ว เฮียมารับหนูกลับบ้านแล้ว" วาโยตะโกนเรียกวีญ่าอยู่กลางห้อง ก่อนที่เขาจะเดินดุ่มๆ เข้าไปในห้องนอนของธันวา
"ฮึก! ฮือ~ เฮียโย" วีญ่ารีบดีดตัว
