ฮ่าวจื่อหรงหันไปมององครักษ์ของเขาแต่ก็ไม่กล้าพูดสิ่งใดออกไปเพราะเขาหลุดพูดชื่อของนางออกมาเอง ไม่ทันที่จะได้กล่าวสิ่งใด หมัวมัวของตำหนักบูรพาก็เดินนำขบวนสาวใช้เข้ามา
“ถวายบังคมองค์ชายแปดเพคะ”
“กุ้ยหมัวมัว มีธุระอันใดหรือ”
“ทูลองค์ชายแปด องค์รัชทายาทให้นำฉลองพระองค์ชุดใหม่สำหรับงานเลี้ยงมาส่งให้พระองค์เพคะ”
“งานเลี้ยงฉลองวันคล้ายวันพระราชสมภพเสด็จพ่อ ข้าเกือบลืมไปเลยขอบใจหมัวมัว จางจิ้ง”
“พ่ะย่ะค่ะ เชิญพวกท่านตามข้ามาเถิดขอรับ”
เหล่าขบวนสาวใช้เดินตามจางจิ้งเพื่อนำชุดไปเก็บ จื่อหรงเดินวนอยู่ที่ด้านหน้าตำหนักซึ่งเป็นสวนเล็ก ๆ พร้อมกับเผยยิ้มออกมาเป็นครั้งแรกในรอบหลายวัน
“งานเลี้ยงงั้นหรือ หึ ดีล่ะ”
จวนเสนาบดีว่าน
“คุณหนู ท่านแน่ใจหรือเจ้าคะว่าจะสวมชุดนี้ไป ท่านบอกว่าเลิกสวมชุดสีสดเช่นนี้แล้วมิใช่หรือเจ้าคะ”
“ทำไมเล่าก็ข้าชอบ เอาเครื่องประดับนั่นเอาหรูหราที่สุดกำไลข้อมือหยกนี่ด้วย ใช
