“พี่จวินเซียว…”
“ตามข้ามาไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น”
“รอเดี๋ยวก่อนแม่ทัพเฉิน”
หย่งเล่อหานเดินมากันทั้งสองเอาไว้ก่อนที่จะออกจากจวนสกุลหลี่ สายตาของบัณฑิตหนุ่มมองไปยังเจียงลี่หลินที่ยืนอยู่ด้านหลังแม่ทัพหนุ่มที่ดึงนางไปอยู่ด้านหลัง
“แม้ว่าท่านกับหลินเอ๋อร์จะอาศัยอยู่จวนเดียวกัน และถือได้ว่า…"เป็นพี่น้อง" แต่ทำเช่นนี้คงไม่ค่อยเหมาะเท่าใดกระมัง"
“เจ้า!!”
เจียงลี่หลินดึงมือเฉินจวินเซียวเอาไว้และเดินมาบังหน้าแม่ทัพหนุ่มแทน สร้างความแปลกใจให้กับทั้งหย่งเล่อหานและคนอื่น ๆ ในสกุลหลี่ที่มองมายิ่งนัก
“คุณชายหย่ง!! โปรดระวังวาจาของท่าน แม้ว่าก่อนหน้านี้ข้าจะให้เกียรติท่านและยอมมาที่จวนสกุลหลี่ด้วยคำสั่งของท่านลุง แต่ก็มิได้หมายความว่าท่านสามารถมาสั่งให้ข้าทำอะไรได้เช่นกัน”
“หลินเอ๋อร์ แต่ว่าท่านลุงของเจ้า….”
“ไม่ว่าท่านลุงของข้าตกลงสิ่งใดกับท่านนั่นมิได้เกี่ยวกับข้า อีกอย่างคำเรียกที่ท่านกำลังใช้
