“อ้อ เช่นนั้นพวกเจ้าก็ไปเถอะแม่กับท่านพ่อเจ้ามีเรื่องจะปรึกษากันอีก งานเลี้ยงของสกุลหลี่อีกสี่วันข้างหน้านี้....”
“ขอรับ เช่นนั้นลูกขอตัวก่อน”
เขาเพียงแค่หันไปมองนางที่นั่งตัวแข็งทื่ออยู่เท่านั้นก่อนจะลุกนำขึ้นไปก่อน ลี่หลินลุกขึ้นพลางเดินตามเฉินจวินเซียวออกไป ตลอดทางเขามิได้เอ่ยปากหรือชวนนางคุยจนนางเดินถึงเรือนหลังและหันมาขอบคุณเขา
“ขอบคุณ พี่จวินเซียวเจ้าค่ะ”
“ไม่เป็นไรเจ้ารีบเข้าไปเถอะ”
นางเพียงคำนับและเดินเข้าไปในเรือนพักของตนเอง สาวใช้เมื่อเห็นนางเข้าไปแล้วจึงเดินตามลี่หลินเข้าไป
“คุณหนูท่านจะให้บ่าวดับไฟเลยหรือไม่เจ้าคะ”
“ยังไม่ต้อง ข้าจะอ่านตำราแพทย์ต่ออีกสักหน่อยเจ้ากลับไปก่อนเถอะเดี๋ยวข้าจัดการที่เหลือเอง”
“เจ้าค่ะ เช่นนั้นข้าปิดประตูให้นะเจ้าคะ”
“อืม รีบไปเถอะ”
ลี่หลินนั่งอ่านตำราไปได้สักพักก็ได้ยินเสียงที่ช่องหน้าต่างด้านหลังของเรือน แม้ว่านางจะนึกสงสัยแต่ก็ไม่กล้าลุก
