บทที่ 21
การเปลี่ยนแปลง
เป่าซูเม่ยได้รับการรักษาเบื้องต้นจากโยวจื่อรั่ว หมอประจำตัวของนางที่ถูกบังคับพามาด้วยทันที แต่เพราะส่วนใหญ่แล้วเป็นสมุนไพรสำหรับบำรุงร่างกาย ส่วนสมุนไพรที่ช่วยรักษาบาดแผลนั้นมีมาน้อย เพราะคาดไม่ถึงว่าเป่าซูเม่ยจะได้รับบาดเจ็บถึงเพียงนี้
จำเป็นต้องพักแรมกลางป่าเนื่องจากอาการบาดเจ็บของนาง อี้หยางเซียวหมิ่นจับร่างของนางพิงแผงอกของตนแล้วทำการฆ่าเชื้อด้วยวิถีทหาร จากคนที่หลับตาพริ้มถึงกับสะดุ้งด้วยความเจ็บปวด เป่าซูเม่ยคาดเดาสถานการณ์ก็รู้ว่าตอนนี้บุรุษกำลังรักษาแผลให้ นางจึงไม่ได้ทักทวงสิ่งใด เพราะตัวนางเองก็ไม่ต้องการเสียแขน
ฝ่ามือเล็กยกขึ้นปิดปากตัวเอง กัดเนื้อฝ่ามือจนเป็นรอย เลือดซึมออกมาจากฝ่ามือนั้นเป็นทางยาว อี้หยางเซียวหมิ่นคำรามในลำคอด้วยความไม่พอใจ ก่อนจะดึงข้อมือเล็กให้โอบรอบลำคอของตน แล้วก้มหน้าลงบดริมฝีปากปากบนกลีบปากอวบเปื้อนเลือด
“อื้อ!”
บดเคล้าให้น
