บทที่ 23
ความผิดร่วม
ดวงตาเรียวคมมองนางอย่างเหี้ยมโหด จากที่เคยเอ็นดูนางอยู่ครู่หนึ่ง บัดนี้กลับพร้อมที่จะฆ่านาง!!
…ยาพิษ!!...
ทว่าถ้อยคำของอาจารย์ของตนก็ผุดขึ้นมาดั่งสายลมที่พัดผ่านทำให้บุรุษชะงัก
‘…อย่าลืมปกป้องสตรีของเจ้าด้วย…'
…สตรีของข้าเช่นนั้นหรือ?...
“จัดการเลยหรือไม่ขอรับ!!”
“ยังก่อน…เป่าซูเม่ย ในสำรับมีสิ่งใด?”
บุรุษยกมือขึ้นห้ามองครักษ์ของตน ก่อนจะเอ่ยด้วยแววตาไร้ความปราณี ดวงตาคู่นั้นคล้ายกับแววตาในคืนที่นางถูกบังคับให้ดื่มยาพิษ ราวกับภาพอี้หยางเซียวหมิ่นในอดีตซ้อนทับภาพของบุรุษในปัจจุบัน ดวงตากลมคู่สวยจึงหลั่งน้ำตาออกมาด้วยความหวาดกลัว
“ขะ ข้า ข้ามิรู้ว่าท่านหมายความถึงสิ่งใด…อึก!”
ปลายคมดาบกรีดลงบนลำคอระหงเป็นการเตือน เป่าซูเม่ยหลับตาแน่น ปล่อยให้น้ำตารินไหล
…นี่มันเรื่องอันใดกัน ข้าทำสิ่งใดผิด!?...
นางนึกคิดอย่างสับสนระคนหวาดกลัว ในตอนนั้นเองชุนเถาและหรงฮวาได้ทำ
