บทที่ 24
เข้าเฝ้า
อี้หยางเซียวหมิ่น ไม่ใช่บุรุษที่ฮ่องเต้และฮองเฮาเอ็นดูเหมือนบุตรแค่เพียงข่าวลือ หลังจากเข้าเฝ้าในช่วงแต่งงานแรกๆ ไปแล้ว นี่ก็เป็นครั้งที่สองที่ถูกเรียกเข้าเฝ้า หากเป็นขุนนางสกุลอื่นไม่ได้มีธุระราชการหาได้มีโอกาสเข้าเฝ้าเช่นนี้
เป่าซูเม่ยอยู่ในอาภรณ์สีอ่อน ช่วยขับผิวสว่างของนางให้ดูนุ่มนวล อีกทั่งยังส่งเสริมให้ดูอ่อนเยาว์อีกด้วย โชคดีที่บาดแผลที่ลำคอระหงไม่ได้ลึก แค่เพียงไม่กี่วันแผลก็ตกสะเก็ด พอครบเดือนแผลก็หายดีไร้ร่องรอย จะเหลือก็เพียงบาดแผลที่คล้ายกับจะเป็นรอยแผลเป็นที่ท่อนแขนของนางเท่านั้น ทว่าอาภรณ์ปกคลุมไว้มิดจึงไม่เป็นปัญหา
เป่าซูเม่ยเองก็ไม่อยากให้ผู้ใดรู้ถึงที่มาของบาดแผลที่ท่อนแขน จะเป็นการเปิดเผยการใช้เคล็ดวิชาที่สตรีไม่ควรเรียนรู้ ประเดี๋ยวอาจจะกลายเป็นสร้างความเดือดร้อนให้ท่านพ่อของตน
“ถวายบังคมพะยะค่ะ”
“ถวายบังคมเพคะ”
สองสามีภรรยาโค้งกายคำนับอย่างนอบน
