ปั้ง!
เป็นเสียงบานประตูห้องคอนโดของลูกพีชถูกแรงถีบให้ปิดมีนอย่างรวดเร็ว ทำคนตัวเล็กสะดุ้งเฮือกใหญ่ รู้สึกกลัวในอารมณ์เดือดดาลของคาเดนมากๆ
"อึก! หนูเจ็บนะคุณ ปล่อยหนูได้แล้ว จะเล่นบ้าอะไรแผงๆ ไม่ได้นะคุณคาเดน!" สองข้อมือเล็กก็โดนเชือกเส้นหนาพันแน่น ถูกลากมาเหวี่ยงลงกลางเตียงนุ่ม ไม่มีท่าทีจะถนอมเธอบ้างเลย มันจุกแน่นทั่วท้องน้อยลามไปยังแผ่นหลัง
"ให้เจ็บสิดีจะได้จำ!" คาเดนรีบจัดการปลดหัวเข็มหนังทันที ก่อนจะกระโดดขึ้นคร่อมบนคนตัวเล็ก ที่ยังมีฤทธิ์ต่อต้านเขาอย่างหนัก คงจะคิดว่าใช้มารยาอย่างนี้กับเขาแล้ว ก็คงจะเอาไปล่อเหยื่อคนต่อไปนั่นก็คือฮีลเพื่อนสนิทกับอีก
"มะไม่ทำอะไรวันนี้หนูไม่ทำแล้ว!..อึก! มันยังเจ็บอยู่นะคุณ!" ดวงตาคู่กลมโตเบิกโพลงกว้าง เมื่อเจอแรงกระชากเชือกที่ข้อมือเล็กออกแล้วเปลี่ยนเป็นเข็มขัดหนังแทน มันแสบยิบๆ ทั่วผิวขาวบอบบาง ทำเธอรู้สึกกลัวในอาการคุ้มคลั่งของมาเฟียหนุ่มใจจะข
