Marrying my professor

PROLOGUE

"Don't expect to much about our marriage, Sannie. Lahat nang 'to ay kagustuhan lang ng pamilya na'tin at hindi kailan man kita magugustuhan."

Ipinilig ko ang ulo ko dahil sa sinabi niya kanina bago ako pumunta sa simbahan.

Tama nga naman siya, lahat ng 'to ay kagustuhan lang ng mga magulang namin at hindi namin kagustuhan. Pero bakit parang big deal sa'kin ang sinabi niya? Bakit parang nasasaktan ako kahit hindi naman dapat.

"Are you ready, San?" nabaling ang tingin ko sa lalaking nagsalita sa gilid ko.

Nagsimulang tumulo ang luha ko ng makita ko ang isang butil ng luha sa mga pisnge nito. Pano ko nagawang paiyakin ang taong 'to.

"Alam mong hindi ko kaya, Drain. Alam mong hindi," napayuko ako dahil sa walang tigil ang iyak ko.

Mabuti na lang at hindi madaling mapalis ang makeup na ginamit sa'kin ng make up artist. Naramdaman ko ang kamay niyang inangat ang baba ko.

He smiling but I know, I know he was hurting inside seeing me marrying other guy. Matagal na naming pangarap ang maikasal sa simbahan na 'to. At ikinasal nga ako, hindi naman siya ang taong naghihintay sa'kin sa altar.

"You can." napapikit ako ng hinalikan niya ang noo ko.

Naramdaman ko ang paglayo ng labi niya sa noo ko at ang mga yabag niyang paalis sa harapan ko. Napaiyak na lang ako lalo.

'I'm sorry.'

Nagsimula na ang seremonya, inayos ko ang sarili at tinatagan ang sariling huwag gumawa ng bagay na di'ko dapat gawin. Dahan-dahang bumukas ang pintuan ng simbahan at nakita ko agad ang mukha ng mga magulang ko na masayang nakatingin sa'kin.

Umiiyak si Mama habang inaalo siya ni Papa. Inilibot ko ang paningin ko at ang mukha ng mga taong malawak ang ngiting nakatingin sa'kin at mukha ng lalaking di'ko minsan inakalang magiging asawa ko.

Nakatitig lang ito sa'kin na walang mababakas na emosyon sa mukha. Sa paraan ng titig niya sa'kin para akong isang hindi mahalagang bagay at dapat lang itapon.

Umiwas ako ng tingin ng lumapit si mama at papa sa tabi ko.

"You're so pretty,baby." ani Mama at hinalikan ako sa pisnge.

Ngumiti lang ako.

"I saw him, Sannie." nabaling ang tingin ko kay Papa ng magsalita siya. Nasa unahan ang tingin niya habang nagsimula na kaming maglakad.

"Alex, stop it." saway ni Mama sakanya.

"I told you, San. Once I saw that bastard papahirapan ko siya." agad kong inangat ang tingin sakanya at umiling.

No.

"P-Pa---"di'ko natapos magsalita ng ngumiti siya sa harapan at doon ko lang namalayan na nasa harapan ba pala kami ng altar.

"Take care of our daughter, Ijo. Huwag mo siyang pababayaan." aniya kay Luhence-my groom.

Nilahad niya ang kamay ko sa lalaking ito. Nakatitig lang siya sa'kin at hindi sinagot si Papa bago kunin ang kamay ko. Iginayak niya ako papunta sa altar at kahit pag-alay sa'kin sa pagupo hindi niya ginawa.

Nagsimula ang seremonya ng pari. Kagat ko ang sariling labi dahil sa di'ko mapaliwanag na dahilan. I felt like there's something to happened na di'ko alam kong ano.

I'm scared to be his wife. May part sa'kin na takot at baka anong gawin niya sa'kin o ano.

"Sannie Luise Fajardo, will you take Luhence Reign Valdez to be your husband for the rest of your life until death do you part?"

Inangat ko ang tingin kay Luhence na ngayon ay nakatitig lang sakin at walang mababakas na emosyon ang mukha.

"I-I will, Father."

Nagsalubong ang kilay nito kaya umiwas ako ng tingin.

"Luhence Reign Valdez, would you take Sannie Luise Fajardo to be you wife for the rest of your life until death do you part?"

Naramdaman ko ang paghigpit ng hawak niya sa kamay ko bago ito sumagot.

"I will."

"And now, you may kiss your bride."

Inangat niya ang belo at hinawakan ang pisnge ko. Dahan-dahan niya ring nilapit ang mukha niya sa mukha ko and he was about to kiss my lips ng umiwas ako ng tingin at sa pisnge niya ako nahalikan.

Pagkatapos nun nilayo niya ang mukha sa'kin kaya tinignan ko siya. He was looking at me intently at bahagyang ngumisi na parang nanunuya.

Natapos ang kasalan at nandito na kami ngayon sa venue ng kasal. Printi lang akong nakaupo sa upuan ko ng magsalita siya.

"Bakit ka umiwas?" binaling ko ang tingin sakanya ng magtanong siya.

"Anong ibig mong sabihin?" takang tanong ko.

"Kanina. When I was about to kiss you. Bakit ka umiwas?" iniwas ko ang tingin ko at tinignan ang mga bisitang masayang kumakain at nagkwe-kwentuhan.

"Dapat naman talaga akong umiwas diba?" hindi siya sumagot at tanging tikhim lang ang ginawa.

I bite my lower lips dahil sa awkward na naramdaman sa pagitan naming dalawa. There was a part on me na dapat hindi ko na lang sinabi 'yun. Meron din na dapat kong sabihin 'yun. I don't know.

"You're my wife now." mahina niyang bulong pero para sa'kin parang may iba siyang ibig sabihin.

Nagsimula akong kabahan sa diko alam na dahilan. This marriage is secret, limited lang ang nakakalaam. Friends, family and business partner. Ang kasal na 'to ay dahil lang sa mana na gusto niyang makuha at wala ng iba.

"And..."ibinaling ko ang tingin sakanya ng magsalita siya ulit.

"....Don't expect too much how I treat you. Dahil alam mong hindi kita dapat itrato bilang asawa ko."nagkibit balikat siya." Infront of my our parents,yes. We should each other like a real couple...pero pag tayong dalawa na lang, I don't care what happened around you, walang pakialaman."

Napayuko na lang ako sa sinabi niya. His right, we should each other a normal like I use to do when we first meet.