เมียเก็บชั่วคราว

11 อาการแพ้ท้อง

คืนนี้เป็นคืนแรกที่ญาดาต้องออกสู่แสงไฟในฐานะ ‘ผู้หญิงของเหมันต์’

เธอรู้สึกเกร็งไม่น้อยเมื่อได้ยินคำสั่งให้แต่งตัวไปร่วมงานกาล่าแทนนางแบบของเขา ที่นั่นคือแวดวงสังคมที่เต็มไปด้วยผู้ทรงอิทธิพลเป็นวงการของผู้มีชื่อเสียงและเงินตราที่เธอไม่เคยแม้แต่จะเอื้อมถึงมาก่อน

ญาดาสวมชุดราตรียาวสีทองอร่ามที่เน้นขับผิวให้ดูสว่างมีออร่า รวมถึงสัดส่วนบอบบางของเธอให้น่ามองราวกับถูกเนรมิตให้เป็นหญิงสาวอีกคนที่สมบูรณ์แบบไร้ที่ติ

ภายใต้แสงไฟและกล้องแฟลช เธอคือภาพสะท้อนของความหรูหราสมฐานะผู้หญิงของเหมันต์

รถยนต์ลิมูซีนคันหรูแล่นมาจอดหน้าทางเข้างาน เสียงกล้องถ่ายภาพจากสื่อมวลชนดังระงมทันทีที่เหมันต์เปิดประตูและก้าวลงมายืนกลางพรมแดง

ในสายของคนระดับเดียวกันเหมันต์คือมาเฟียผู้มีอิทธิพลและเพอร์เฟ็กต์ทุกอย่าง รูปร่างสูงสง่า หน้าตาหล่อเหลาและเต็มไปด้วยรังสีของอำนาจที่ไม่อาจละสายตาได้ ญาดาต้องฝืนยิ้มขณะเดินเคียงข้างเขาด้วยอาการประหม่า

เธอไม่ชินกับสายตานับร้อยที่จ้องมองตนราวกับต้องการรู้จักให้ลึกมากกว่าภาพลักษณ์ หญิงสาวเอนกายพูดข้างหูเขาด้วยสีหน้าท่าทางกังวลอย่างเห็นได้ชัด

“คุณเหมันต์ฉันต้องทำอะไรบ้างหรอคะ”

“เธอเดินตามฉัน คอยทักทายคนที่เข้ามาหาฉันก็พอ”

“ไม่ไหวหรอกคุณ มีแต่คนใหญ่คนโตทั้งนั้น ฉันกลัว”

“เธอเป็นลูกหนี้ฉัน ฉันสั่งให้ทำอะไรก็ต้องทำ ไม่อย่างนั้นเธอคงรู้นะว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับคนรอบตัวเธอ”

“คุณเหมันต์!”

“ควงแขนฉันเดี๋ยวนี้!”

สิ้นประโยคสุดท้าย ญาดาก็ยอมทำตามด้วยการควงแขนเขาและเดินเข้าสู่ห้องบอลรูมพร้อมกัน ระหว่างทางญาดากวาดสายตามองไปรอบตัว ทุกอย่างหรูหราไปหมดทั้งแชนเดอเลียร์ระยิบระยับทั้งอุปกรณ์ตกแต่งราวกับอยู่ในวัง

แขกเหรื่อมากหน้าหลายตาต่างพากันหันมามองเพราะตัวเหมันต์เองที่เดินมากับหญิงสาวข้างกายที่สวยเกินบรรยาย

แต่ญาดากลับรู้สึกเหมือนตนเป็นเพียงเครื่องประดับชิ้นหนึ่งที่ทุกคนกำลังจับตามอง หญิงสาวเดินตามเหมันต์อย่างว่าง่าย พยายามสงบอาการตื่นตระหนก เสียงพูดคุยของแขกเหรื่อ เสียงแก้วไวน์กระทบกันเบา ๆ ล้วนทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงไม่หยุด

ตั้งแต่ก้าวเข้ามาในงานมีคนเข้ามาทักทายเหมันต์ตลอด ญาดาสังเกตเห็นว่าทุกคนในงานนี้ล้วนดูให้ความเคารพเขา บางคนถึงกับโน้มตัวเข้ามาขอความช่วยเหลือหรือเสนอผลประโยชน์แลกเปลี่ยน

บรรยากาศภายในงานเต็มไปด้วยกลิ่นอายของการเจรจา การซื้อขายอำนาจ และแววตาที่มองเห็นผลประโยชน์มากกว่าความจริงใจ

ในขณะนั้นเองญาดารู้สึกเวียนหัวอย่างรุนแรง ร่างกายเริ่มปั่นป่วนอย่างไม่อาจควบคุมได้ เธอรู้ดีว่าอาการนี้คืออาการแพ้ท้อง

เธอพยายามกลั้นอาการคลื่นไส้ไว้แต่ก็ทำไม่ได้ ญาดาหันมองเหมันต์และเอ่ยปากขอตัวไปเข้าห้องน้ำสักครู่ก่อนที่เธอจะอาเจียนออกมาต่อหน้าผู้คน

เมื่อมาเฟียหนุ่มพยักหน้าโดยไม่เอ่ยคำใด ญาดาก็รีบก้าวออกจากห้องโถงใหญ่ทันที ปล่อยให้ความวุ่นวายของแวดวงอำนาจยังดำเนินต่อไป

ภายในห้องน้ำหรูหลังจากที่ญาดาอาเจียนเสร็จเรียบร้อยแล้ว ฝ่ามือบางยกขึ้นมาลูบหน้าท้องเบา ๆ เจ้าตัวน้อยในครรภ์เติบโตขึ้นทุกวัน ไม่รู้ว่าจะปกปิดความลับนี้จากเขาได้อีกนานแค่ไหน

ไม่ว่าอย่างไรสักวันหนึ่งเขาก็ต้องรู้อยู่ดี

ในขณะที่ญาดาเดินออกจากห้องน้ำหรูของโรงแรม เธอก็รู้สึกหน้ามืดกะทันหัน โชคดีที่มีอ้อมแขนของใครบางคนสามารถคว้าเธอไว้ได้ทันก่อนที่เธอจะล้มกระแทกพื้น