เวลาล่วงเลยเข้าสู่เดือนที่หก...
นับจากวันที่ทุกอย่างในชีวิตของญาดาพลิกผันเธอยังคงทำงานใช้หนี้เหมันต์โดยการหักจากเงินเดือนทุกเดือนอย่างไม่มีเงื่อนไข เรียกได้ว่าเป็นภาระหนี้สินที่อาจต้องชดใช้ไปทั้งชีวิต แม้ไม่มีโซ่ตรวนใดพันธนาการไว้ แต่คำพูดของเขายังคงผูกมัดเธอทุกวินาที
จากที่เคยเป็นเมียเก็บอาศัยอยู่ในห้องพักรับรองแขกภายในคฤหาสน์เดียวกับเขา ตอนนี้เธอถูกย้ายมาอยู่บ้านพักพนักงานเล็ก ๆ แทน
ร่างกายของญาดาเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา หน้าท้องที่เคยแบนราบเริ่มนูนออกชัดเจนขึ้น แต่ใบหน้าสวยหวานจองเธอยังคงอ่อนโยนเช่นเคย แม้จะมีร่องรอยของความเหนื่อยล้าและอ่อนแรงปรากฏให้เห็น
โชคดีที่เพื่อนร่วมงานหลายคนเข้าใจญาดาพวกเขาจึงพากันช่วยเหลือและแบ่งเบาภาระงานไม่ให้เธอหักโหมเกินไป ญาดายังคงพยายามทำหน้าที่ให้ดีที่สุด แม้หัวใจจะเจ็บปวดและรู้สึกผิดกับสิ่งที่ทำลงไปเพราะความจำเป็น
อีกฟากหนึ่งของเมือง เหมันต์กลับมาจา
