“มีอะไรหรือเปล่า ยืนขวางเราทำไม” ฉันเป็นไม่รู้จักเธอ ปั้นหน้าให้เหมือนปกติ ไม่แสดงความตื่นกลัว ตกใจ หรืออะไรออกไปทั้งนั้น
เด็กนุ่มนิ่มเม้มปาก กำหมัดแน่น ทำเหมือนไม่พอใจเป็นอย่างมากที่เห็นว่าฉันจำตัวเองไม่ได้
“มึง…” เธอกัดฟันกรอดตอนพูด จ้องฉันเขม็งด้วยสายตาสุดแค้นเคือง “กูเตือนมึงแล้วนะว่าอย่ายุ่งกับพี่คิน กูเตือนมึงแล้วว่าให้เลิกกับพี่เขา…”
“อ้อ เธอเองเหรอที่เขียนคำขู่พวกนั้น” กอดอกพยักหน้าทำเหมือนเพิ่งรู้ความจริง “นี่แสดงว่าคนที่ตามติดแฟนฉันมาตลอดหลายเดือนที่ผ่านมานี้ก็เธออีกใช่ไหม”
“ถ้าใช่แล้วจะทำไม”
ฉันไหวไหล่กวนๆ “ก็แค่อยากรู้ว่าทำไปทำไม เหมือนคินมันจะปฏิเสธไปเป็นสิบๆ รอบแล้วนี่ แต่ก็ยังตามรังควานมันจนต้องหนีหัวซุกหัวซุน มันกลัวเธอถึงขนาดไปนอนกอดฉันทุกคืนเลยรู้ป่ะ!”
อันหลังตั้งใจใส่สีตีไข่นั่งเทียนเขียนกุเรื่องขึ้นเพื่อดูว่าสาวน้อยคนนี้จะมีท่าทียังไง
และสิ่งที่สาวน้อยนุ่มนิ่มทำค
