“เป็นไง...อาหารอร่อยไหมลดา?”
อัคคีเอ่ยถามว่าที่เจ้าสาวของเขาขณะสตาร์ทรถหลังอาหารมื้อค่ำผ่านไปและฝนยังตกพรำ ๆ ด้านนอก ลดาหันมายิ้มหวานให้
“อร่อยมากเลยค่ะ ลดาไม่ได้ออกมาทานอาหารนอกบ้านอย่างนี้นานแล้วนะคะ”
“ลดาชอบพี่ก็ดีใจแล้วล่ะ”
เขาตอบและหันมาสบตากับเด็กสาวที่มองเขาด้วยแววตาไม่ต่างกัน นั่นคือตื่นเต้นและแทบเก็บอารมณ์หวั่นหวามไม่อยู่ ลดาก็กลัวว่าอัคคีจะรู้ว่าหล่อนคิดยังไงและขณะเดียวกันอัคคีก็กลัวใจว่าเด็กสาวที่เขาพูดดูถูกกับมารดาเอาไว้จะรู้ความนัยว่าเขาคิดยังไงกับหล่อนเช่นกัน ต่างคนต่างก็หวั่น ๆ เพราะตอนที่ทานอาหารด้วยกันก็พูดคุยสัพเพเหระ เรื่องทั่วไป ลมฟ้าอากาศไม่ได้เจาะจงเรื่องใดเรื่องหนึ่งโดยเฉพาะเรื่องการแต่งงานที่ผู้ใหญ่เห็นสมให้จับคู่กัน
แต่อย่างหนึ่งที่อัคคีสังเกตเห็นนั่นคือลดาเป็นเด็กสาวที่น่ารัก หล่อนใสหมดจดและไม่มีจริตจะก้านอย่างที่เขาคิดในตอนแรก เขาคิดว่าหล่อนจะเป็นเด็กสาวประ
