จำคำพูดตัวเองไว้ให้ดีก็แล้วกัน...ชุลีนึกในใจแต่หล่อนก็ยังยิ้มให้ลูกชายคนเดียวที่เดินหน้าบอกบุญไม่รับออกไปที่โรงรถ หล่อนชะโงกหน้ามองออกไปนอกหน้าต่างก่อนหันมายกถ้วยน้ำชาขึ้นจิบพอดีกับที่ ป้าประเทือง คนใช้ประจำบ้านเดินเข้ามาเห็นชุลีถอนหายใจและยิ้มน้อยยิ้มใหญ่จึงเอ่ยถามขึ้น
“มีเรื่องอะไรดี ๆ เหรอคะคุณชุลีถึงได้หน้าตาสดชื่นยิ้มไม่หุบเชียวนะคะ”
“จะไม่ให้ฉันอารมณ์ดีได้ไงป้าเทือง ก็แผนของฉันสำเร็จไปอีกขั้น”
“เรื่องอะไรเหรอคะ?”
“ก็เรื่องที่ฉันจะให้ตาเอได้พบกับว่าที่เจ้าสาวของเขา หนูลดานั่นยังไง อยากบ่นดีนักเรื่องฉันบังคับให้แต่งงาน”
“จริง ๆ แล้วคุณเอก็โตแล้วนะคะ เธอน่าจะตัดสินใจอะไรด้วยตัวเองได้”
“แต่ฉันไม่ได้บังคับลูกนะป้าเทือง ก็ลูกชายคนเดียวของฉันน่ะไม่ยอมตกลงปลงใจกับใครเสียที กลัวว่าจะเป็นพวกวาย รักไม้ป่าเดียวกัน หรือไม่ก็อาจจะมีผู้หญิงที่ฉันไม่ชอบ ถ้าเป็นอย่างนั้นฉันไม่เอาด้วยหรอกนะ”
“แ
