โซ่ยืนนิ่ง เขาจมอยู่กับคำพูดของเพลงขวัญและสถานการณ์ที่เขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าเพลงขวัญจะมีพ่อที่พูดจาและยังทำร้ายร่างกายลูกของตัวเองได้แบบนี้ เขาได้ยินบทสนทนาของเพลงขวัญกับพ่อตัวเองทุกคำและเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง…และมันเหมือนเริ่มทำให้เขาเข้าใจอะไรมากขึ้น
“ผมไม่รู้ตื้นลึกหนาบางของคุณขนาดนั้นหรอกนะครับ แต่แค่การเป็นพ่อที่ดีคุณยังทำไม่ได้ แล้วคุณมีสิทธิ์ไปคาดหวังอะไรกับลูกสาวตัวเองด้วยเหรอครับ” โซ่พูดทิ้งประโยคคำถามให้พ่อเพลงขวัญที่ยืนนิ่งอยู่ ก่อนที่เขาจะรีบสาวเท้าเดินตามเพลงขวัญออกไปอย่างรวดเร็ว
มือแกร่งยกโทรศัพท์แนบหูพร้อมกับกวาดสายตามองหาร่างเล็กที่ตัวเองกำลังเดินตามหาแต่ทว่าเขากลับพบเพียงความว่างเปล่า แถมเบอร์โทรศัพท์ของเธอในตอนนี้ก็โทรไม่ติดอีกด้วย
ตึกตึก
สองเท้าแกร่งวิ่งตามหาเธอจนทั่วบริเวณแถวนั้นแต่มันกลับไม่มีใครเห็นเธอเลย
“รับสายสิเพลงขวัญ…อย่าหายไปแบบนี้” ชายหนุ่มถือโทรศัพท์แนบ
