“เจอไหมเฮีย” โซ่เอ่ยถามเคลวินพี่ชายเพื่อนสนิทของตัวเองอย่างจดจ่อเฝ้ารอในคำตอบ
“ไอ้สัส แป๊บหนึ่งดิ เพิ่งเล่ารายละเอียดให้กูฟังยังไม่ถึงห้านาทีจะให้กูหาเมียมึงเจอเลยดิ”
“มาเฟียประสาไรวะเฮีย ผมเห็นในหนังสองนาทีเขาก็เจอแล้วไหม”
ผัวะ!
“โอ๊ย!” มือแกร่งของมาเฟียหนุ่มฟาดลงไปที่หัวของรุ่นน้องคนสนิทตัวเองอย่างแรงหนึ่งทีเมื่อได้ยินประโยคที่ฟังแล้วขัดหู
“มาเฟียก็คนไอ้สัส มาใช้งานกูแต่เช้าไม่พอ ยังจะเสือกมาเร่งกูอีก”
“ผมรีบไงเฮีย เธอหายไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว”
“เหี้ยไง เธอหนีก็สมควร”
“อย่าเพิ่งด่า ตั้งใจหาให้ผมก่อน” โซ่เอ่ยด้วยสีหน้าเคร่งเครียดพลางส่งสายตาเร่งให้เคลวินตามหาเพลงขวัญ
“สัสเอ๊ย! แม่งมาใช้ ใช้ ใช้แต่กู” เคลวินสบถออกมาตามนิสัยขี้หงุดหงิดและชอบพูดคำหยาบจนติดปากของตัวเองก่อนจะคว้าโทรศัพท์กดส่งข้อความหาลูกน้องคนสนิทของตัวเองให้ช่วยสืบข้อมูลตามหาเพลงขวัญอย่างเร่งด่วน
“…” โซ่ก็นั่งมองท่าท
