เพลงขวัญยืนนิ่งกับคำพูดของโซ่และแน่นอนว่าเธอไม่คิดจะเอ่ยปฏิเสธอะไรเขากลับไป เธอรู้เพียงว่าตอนนี้ต่อให้เธอพูดอะไรออกไปมันต่างไร้ประโยชน์ สิ่งเดียวที่จะจบเรื่องราวเจ็บปวดพวกนี้ได้คือการที่เธอและเขาควรหลุดวงโคจรของกันและกัน
“อยากไปจากฉันมากใช่ไหม” เสียงทุ้มเอ่ยถามขึ้นย้ำอีกครั้งพร้อมกับนัยน์ตาคมจ้องมองไปที่ใบหน้าของหญิงสาวอย่างคาดหวังในคำตอบ
“อืม” เสียงเล็กที่ขานออกมาทำให้โซ่แววตาสั่นไหวอย่างปกปิดไม่อยู่ เพราะนั่นไม่ใช่คำตอบที่เขาอยากได้ยิน
“ฉันอยากไปจากนาย ฉันอยากจบทุกอย่างแล้ว”
“อืม ฉันเข้าใจเธอแล้วเพลงขวัญ เพราะฉะนั้นเธอเอาเงินคืนไปซะเถอะ อะไรที่ฉันให้เธอแล้วฉันไม่เคยคิดจะเอาคืน”
“แล้วก็ไปซะ ถ้าอยากไปจากฉันมาก…ก็ไป”
สิ้นเสียงของโซ่เพลงขวัญก็ยืนเม้มปากตัวเองแน่นพยายามข่มความรู้สึกตัวเองทุกอย่างเอาไว้ แม้ว่าเธออยากจะเดินเข้าไปกอดเขามากแค่ไหน แต่สิ่งที่เธอควรทำคือจบทุกอย่างไว้แค่นี้…ทั้
