“นี่ พาฉันมาที่เตียงทำไม ฉันบอกว่าไม่อยากรู้ไงเล่า ไม่อยากพิสูจน์อะไรทั้งนั้น”
“แต่ฉันอยากไง”
“นี่!” เพลงขวัญถลึงตาใส่ชายที่อุ้มร่างของตัวเองด้วยสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อย แต่โซ่ที่เห็นกลับไม่มีท่าทีสะทกสะท้านเพราะเขามองเพลงขวัญเป็นแค่ลูกแมวดื้อ ๆ เพียงตัวหนึ่งเท่านั้น ยิ่งฤทธิ์เยอะก็ยิ่งน่ารักน่าฟัด
“ปล่อย…บอกว่าไม่เอาไง ฉันอยากพัก” เพลงขวัญจ้องหน้าเอ่ยพูด โซ่ที่ได้ยินแบบนั้นก็ค่อย ๆ เลื่อนริมฝีปากไปกระซิบข้างใบหูเล็ก “เนี่ย ก็พักไป นอนเฉย ๆ ไม่ต้องทำอะไรเลยเดี๋ยวฉันทำให้เอง”
“ไม่เอา แบบนั้นมันได้นอนที่ไหนกัน ปล่อยฉันออกไปเลยนะ”
พรึบ
โซ่ค่อย ๆ วางร่างสวยของเพลงขวัญลงบนเตียงนอนขนาดไม่กี่ฟุตก่อนเขาจะจัดการมาเป็นฝ่ายขึ้นคร่อมร่างของเธอไว้
“นี่! ฉันบอกว่าให้ปล่อยฉันออกไปไง” เรียวปากสวยเอ่ยขึ้นอีกครั้งพร้อมกับใช้มือของตัวเองดันอกแกร่งของอีกฝ่ายที่พร้อมพุ่งเข้ามาหาตัวเองไว้
“จะดื้อไปทำไม ในเ
