“ เฮียกลับไปเถอะค่ะ เราสองคนเลิกกันแล้ว ” เธอพูดกับชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนเตียงนอนของเธอไม่ใช่ว่าในคำพูดของเธอที่พูดกับเขาเธอจะไม่รู้สึกอะไร ในใจของเธอสั่นไหวตั้งแต่เห็นหน้าเขาแล้วแต่ที่เธอต้องพยายามกั้นคำพูดเพื่อที่จะไม่อยากยุ่งและข้องเกี่ยวกับเขาอีก
“ ไม่เอาแบบนี้ได้ไหมครับเฮียอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีองุ่น เฮียขอโทษ ”
ยิ่งได้เห็นสีหน้าและแววตาว่างเปล่าของน้องทำให้ประธานหนุ่มถึงกับต้องลุกขึ้นไปหยุดยืนที่ตรงหน้าน้องเขาพยายามที่จะดึงคนตัวเล็กเข้ามากอดแต่เธอเองกับถอยห่างเขาซะก่อนทำให้มาร์คเกอร์ไม่สามารถที่จะเข้าไปกอดคนตัวเล็กได้
“ เดี๋ยวเวลาก็ทำให้เฮียลืมหนูค่ะเฮียกลับไปซะเถอะ ”
เธอพยายามฝืนเพื่อไม่ให้ตัวเองร้องไห้ต่อหน้าเขาโดยการต้องพูดไล่เขาให้ออกไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด จบคำพูดที่คนตัวเล็กพูดเธอจะเดินออกจากห้องนอนไปแต่ครั้งนี้ประธานหนุ่มไม่ยอมให้คนตัวเล็กเดินออกไปจากเขาได้ง่าย มาร์คเกอร์รีบ
