“แล้วคุณฟ้าใสล่ะคะ”
“ผมไม่เคยลืมเค้า ผมรักเค้า แต่ผมก็รักคุณด้วย ผมรักคุณแบบที่ไม่เคยคิดว่าจะรัก แต่มันก็รักไปแล้ว เค้าเป็นอดีตเป็นคนที่ไม่อยู่บนโลกนี้แล้ว แต่ผมก็ยังรักเค้าไม่เปลี่ยนแปลง คุณรับได้ไหมถ้าผมยังรักเค้าไม่เคยลืม”
“คุณก้อง” เธอครางน้ำตาซึม ก่อนจะโผเข้ากอดเขา
“ร้องไห้ทำไม ไม่รักผมเหรอ” เขาเอ่ยถามเหมือนไม่แน่ใจ
“ไม่รักจะยอมขนาดนี้เหรอคะ”
เธอบอกเขาทั้งน้ำตา ไม่ถือสาหรอกที่เขาจะรักแฟนเก่า แต่ตอนนี้เขารักเธอ เธอก็ดีใจที่สุดแล้ว
เธอไม่เห็นแก่ตัวพอที่จะให้เขาเลิกรักผู้หญิงคนนั้นหรอก
ก้องทวีปเช็ดน้ำตาให้เธออย่างอ่อนโยน เขาจุมพิตกลีบปากแสนหวานเบาๆ อย่างคะนึงหา
เมื่อคืนเขารู้ว่าเธอกลับบ้านเพราะน้องชายกับน้องสาวของเธอโทรไปบอกเขา วันนี้เขาเลยเตรียมมาง้อเธอเต็มที่
“แล้วแม่ของคุณ”
“ผมเคยให้ฟ้าใสอดทน แต่ผมก็เสียเขาไป ผมไม่อยากเสียคุณไป คุณแม่ต้องเข้าใจสักวันว่าความรักมันบังคับกันไ
