เขากลับมาในวันนี้เพราะได้รับมรดกจากปู่กับย่าเป็นบ้านเรือนไทยหลังหนึ่ง จำได้ว่าตอนเด็กๆ ย่าของเขาเป็นคนใจดี เขามักไปกินขนมบ้านย่าเสมอ แต่ย่ามีลูกหลานต้องดูแลหลายคน ลุงกับป้าของเขาจึงอุปการะเขาเสียเอง เพราะย่าคงเลี้ยงเขาไม่ไหว
ทุกคนได้ดีก็เข้าไปอยู่เมืองกรุง ลืมทุกสิ่งทุกอย่างที่นี่กันไหมด ใครจะกลับมาใช้ชีวิตลำบากที่บ้านนอกคอกนา ไกลปืนเที่ยงเช่นนี้กันเล่า
เมื่อไม่มีใครต้องการมรดกซึ่งเป็นบ้านเรือนไทยในหมู่บ้านห่างไกลความเจริญเช่นนี้ เขาจึงได้รับมรดกชิ้นนี้ในฐานะหลานคนหนึ่งไปโดยปริยาย
เขาเรียนน้อยเพราะลุงกับป้าไม่มีเงินส่งเสีย ปู่ย่าก็ต้องดูหลานๆ คนอื่น พอโตขึ้นหน่อยก็ไปหางานทำในเมือง และย้ายไปเรื่อย ใช้ชีวิตไม่เป็นหลักแหล่งตอนวัยรุ่นคิดว่าต้องใช้ชีวิตให้คุ้ม หาประสบการณ์แปลกใหม่
ป้าส่งจดหมายไปหาบอกว่าได้รับมรดก อีกทั้งยังเปรยๆ ว่าลุงกำลังป่วยหนัก เพราะไม่ว่าเขาจะย้ายที่อยู่ไปอยู่ที่ไหน
