ix. a b d u c t e d
1009 Words
TUMAYO SI NYX na para bang walang narinig.
"Aalis na ko Nimfa. You know what will happen if I'll stay with you for long."
Mabilis na umikit sa mga mata nito ang kalungkutan dahil sa mga sinabi niya.
"Pero Kuya, kahit saglit. Please. For me" Halatang nasa ni Nimfa ang magmakaawa sa kaniya
He saw how she missed him so much.
It broke his heart to see her like this.
Pero, hindi na lumingon pa si Nyx. Wala siyang choice. Walang lingunan na umalis siya ng kwarto at nilampasan si Cassandra.
Mabigat sa kaniyang loob na iwan si Nimfa pagkatapos ng lahat. He had to let her go.
Okay na sa kanya na malamang nasa mabuting kalagayan ang kapatid niya. That reason was enough to let her go again.
He needed to get away to protect her sister and to protect Cassandra. They would be in great danger if they would come near him.
"Ganyan ka ba talaga? Umaalis nang basta-basta na lang? Nag-iiwan sa ere? Walang pakialam sa mga tao sa paligid?" Nagulat siya nang marinig ang boses ni Cassandra na punong-puno ng hinanakit.
He stopped for a moment.
Nasa hallway na siya ng ospital. Nasundan pa pala siya ng babaeng ito.
Was she mad?
"H'wag mo ko susundan. Alagaan mo ang tita mo dun. Go back," utos niya.
"At bakit naman kita susundin? Masyado na akong naguguluhan para bumalik pa. Sino ka ba talaga? Tell me. Bakit hindi kita kilala? Bakit nilihim ka sa akin ni Tita Nimfa? Bakit hindi ka tumatanda? What are you?"
"Mind your own business." He started walking again.
Mabuti na lang at walang tao sa hallway. Hindi nila madidinig ang mga pinagsasabi nito.
Sinusundan pa rin siya ni Cassandra. Hindi siya makapag-teleport. Walang choice kung 'di bilisan ang paglalakad palabas ng ospital.
This woman was too hard-headed for him.
"Tumigil ka! Hindi pa tayo tapos!" sigaw nito sa may highway na sila banda.
Saan ba ito nagmana at hindi naman ganito kasakit sa ulo ang kinakaptid niyang si Nimfa noon?
"Alam mo bang ginugol niya buong buhay niya sa kahihintay sa 'yo tapos aalis ka na lang basta-basta? You're such a jerk! Hindi ka man lang naawa sa tita ko!"
Nandoon ulit sila sa lugar kung saan sila nagtapo kanina. Tumigil si Nyx sa paglalakad at nilingon ang babaeng namumula na ang mukha sa galit.
"Wag mo ko pakialaman, Cassandra. Pretend that I don't exist."
Feeling a pain through his numb heart, no one ever dared to know him. That was his reality.
"Then tell me!" Mas tumaas na ang boses ni Cassandra.
He could sense that she wanted to know everything. Pero, hindi sapat iyon upang magtiwala at magpahamak ng iba.
Nilapitan niya ang dalaga.
"Why should I?" palamig niyang tugon.
"Because you can trust me."
Natawa siya nang pagak.
Trusting someone was just too good to be true.
Tinitigan ni Nyx si Cassandra sa mga mata nito. His face was just a few inches away from her. May sinseridad sa mga mata ni Cassandra, subalit pareho lang silang estranghero sa isa't isa.
Walang espesyal.
"Do you love your precious life?" he asked.
Uncertain about his question, she still answered him. "Of course, I do! Sino ba naman ang hindi?"
Sapat na ang sagot na iyon upang mag-iba sila ng direksiyon sa buhay.
"Then leave me alone." He turned around. "Kung mahal mo ang buhay mo, tumakbo ka papalayo sa akin. Kung ayaw mong mamatay, huwag mo akong susundan."
A feeling a bit of guilt from his harsh words, it stabbed his own heart when he saw her eyes, full of sadness.
"Is that a threat?
"No, babe. Katotohanan lang. " he said as he started walking again. "I don't need your trust. I don't need you. Move out."
Mas mabuti nang magtapos ng ganito habang wala pang nasisimulan.
"N-Nyx . . . " she called out his name. "Tulong!"
Mabilis na napalingon si Nyx. Bago pa man niya malapitan, may kung anong barrier ang bumabalot sa kabuuang katawan ni Cassandra.
????
SHE COULD NOT forget his face, looking back at her.
Alam ni Cassandra na hindi maayos ang kanilang pag-uusap kanina, ngunit si Nyx lang ang nakakita sa kaniya na naglaho sa ospital. Pinagdidiinan na rin nito na ayaw siyang makita, but her silly heart wanted to had a hope for him.
She was so damn sure that she was abducted by some kind of magic. Worse, hindi niya pa alam kung sino ang may pakana nito. Daig pa niya ang pinaglalaruan ng tadhana. Wala naman siyang balat sa p***t para magkaroon ng sunod-sunod na kamalasan.
Nasa peligro na naman ba siya? May galit ba sa kaniya ang dumukot sa kaniya? Totoo bang naglaho siya sa ospital? Lahat ba ito ay nasa reyalidad pa rin?
Sa sobrang daming tanong na pumapasok sa isipan ni Cassandra, halos mabiyak na ang ulo niya sa matinding sakit at taranta. Hindi na ito kaya ng pain relievers. Pakiramdam niya ay mawawalan na siya sa katinuan.
She had to get a hold over herself. Kailangan niyang i-analyze ang sitwasyon, at makatakas.
Napunta siya sa madilim na silid. Walang maaninag na kahit ni katiting na ilaw. Kulob. At hindi siya nakakadama ng hangin papasok sa loob. Wala rin siyang madinig na kahit ano.
Nakatayo lamang siya roon.
Malalim ang iniisip. Pinapakalma ang sarili. Hindi ito oras para mag-panic. Malaki ang posibilidad na walang tutulong sa kaniya.
Kung mamatay man siya ngayon, at least man lang, lumaban siya para sa buhay niya. Kung ito man ay isang bangungot, kinakailangan na niyang magising.
Palinga-linga siya, at naghahanap ng options upang makaalis sa lugar na ito. Hindi siya pwedeng ma-stuck dito. Nasa ospital pa rin ang tiyahin niya.
Nyx.
Bigla na lang iyong naisip ni Cassandra. Kahit gaano pa iyon kalamig ang pakikitungo nito sa kaniya, he made her feel calm in an odd way. Kung sana n'andito si Nyx. Pero, mas alam naman niya ang malungkot na katotohan. There would be no Nyx to help her now.
Not this time.
- Writer
