“ยอมรับเถอะว่านายจงใจใช้เด็กนั่นเพื่อเอาคืนเซนต์ เพราะฉันคืิอต้นเหตุ” ครินทร์ใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มขณะยืนฟังเจนิสพูดถึงเรื่องอดีตที่จบไปแล้ว รวมถึงความรู้สึกที่เขามีแต่เธอ ในอดีตเขายอมรับว่ารักและหลงผู้หญิงคนนี้จนโงหัวไม่ขึ้นจนตัวเองดูไร้ค่า ทว่าตอนนี้ความรู้สึกที่มีต่อเจนิสมันหายไปหมดแล้ว “ฉันขอโทษที่ตอนนั้นทำร้ายความรู้สึกของนาย” เจนิสคว้ามือครินทร์มากุมไว้ สายตามองคนตรงหน้าอย่างเว้าวอน “เลือกฉันได้ไหม…” พรึ่บ! เขาสะบัดมือเจนิสออกอย่างไร้เยื่อไย ตอนนั้นเจนิสมีตัวเลือกมากมายและเขาคือหนึ่งในนั้น คนที่ไม่เคยอยู่ในสายตาหากแต่ตอนนี้ดันกลายเป็นคนที่ถูกสนใจ…น่าตลกสิ้นดี “บอกเหตุผลที่ฉันต้องเลือกเธอมาสิ” “เพราะนายยังรักฉัน นายไม่มีวันลืมรักแรกอย่างฉันได้” “แถวบ้านฉันเรียกคนแบบเธอว่าอะไรรู้ไหม?” เขาปรายสายตามองเจนิสเพียงนิด ก่อนจะเหยียดยิ้มมุมปากอย่างเย้ยหยัน “มั่นหน้า” เจนิสรู้สึกจุกอยู

