“ยอมรับเถอะว่านายจงใจใช้เด็กนั่นเพื่อเอาคืนเซนต์ เพราะฉันคืิอต้นเหตุ”
ครินทร์ใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มขณะยืนฟังเจนิสพูดถึงเรื่องอดีตที่จบไปแล้ว รวมถึงความรู้สึกที่เขามีแต่เธอ ในอดีตเขายอมรับว่ารักและหลงผู้หญิงคนนี้จนโงหัวไม่ขึ้นจนตัวเองดูไร้ค่า ทว่าตอนนี้ความรู้สึกที่มีต่อเจนิสมันหายไปหมดแล้ว
“ฉันขอโทษที่ตอนนั้นทำร้ายความรู้สึกของนาย” เจนิสคว้ามือครินทร์มากุมไว้ สายตามองคนตรงหน้าอย่างเว้าวอน “เลือกฉันได้ไหม…”
พรึ่บ!
เขาสะบัดมือเจนิสออกอย่างไร้เยื่อไย ตอนนั้นเจนิสมีตัวเลือกมากมายและเขาคือหนึ่งในนั้น คนที่ไม่เคยอยู่ในสายตาหากแต่ตอนนี้ดันกลายเป็นคนที่ถูกสนใจ…น่าตลกสิ้นดี
“บอกเหตุผลที่ฉันต้องเลือกเธอมาสิ”
“เพราะนายยังรักฉัน นายไม่มีวันลืมรักแรกอย่างฉันได้”
“แถวบ้านฉันเรียกคนแบบเธอว่าอะไรรู้ไหม?” เขาปรายสายตามองเจนิสเพียงนิด ก่อนจะเหยียดยิ้มมุมปากอย่างเย้ยหยัน “มั่นหน้า”
เจนิสรู้สึกจุกอยู
