พรึ่บ!
“ซะ…เซย์ขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ”
ร่างบางลุกพรวดขึ้นแล้วเอ่ยบอก ไม่รอให้ครินทร์ตอบอะไรกลับมารีบเดินออกไปทันที เธอแค่ต้องการพื้นที่ปลอดภัยสักที่ และห้องน้ำกลายเป็นเซฟโซนแบบชั่วคราวสำหรับเธอ
เธอนั่งแช่อยู่บนโถชักโครก เปิดโทรศัพท์ขึ้นมาพิมพ์ข้อความหาครินทร์
เซลีน : นานหน่อยนะคะ เซย์ปวดท้อง
ในความเป็นจริงเธอไม่อยากรีบกลับโต๊ะ นั่งเขี่ยโทรศัพท์ไปมาเกือบห้านาที เธอกดเข้าไปเช็กดูว่าเขาอ่านหรือยัง จนในที่สุดก็เห็นคำว่า ‘อ่านแล้ว’ แต่เขาไม่ได้ตอบกลับมา
อย่างน้อยเขาก็รับรู้…
“เออ!หยี ก่อนมึงมากูเห็นมีผู้หญิงนั่งข้างๆ พี่ครินทร์ มึงกับพี่เขาเลิกคุยกันแล้วเหรอ”
บทสนทนานั้นทำให้คนที่นั่งอยู่ภายในห้องน้ำชะงัก ดวงตาคู่สวยละจากหน้าจอโทรศัพท์เพราะมีอย่างอื่นที่น่าสนใจกว่า
“เลิกคุยได้เกือบอาทิตย์แล้ว”
“กูเห็นผู้หญิงคนนั้นแล้ว ไม่เห็นสวยเลย หน้าตาก็งั้นๆ เหมือนแต่งตัวไม่เป็นด้วย สู้มึงก็ไม่
