“อย่าเพิ่งเลยค่ะลองรักษาที่นี่ก่อน ฉันไม่อยากให้คุณต้องเสียการเสียงานเพราะฉันอีกแล้ว บางทีเป็นแบบนี้ก็มีความสุขดีนะคะ ถ้าความทรงจำกลับมาแล้วฉันจำทุกอย่างได้ ฉันอาจจะไม่ได้มีความสุขอย่างตอนนี้อีกแล้ว” นิชาภัทรเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้มเศร้า ตอนนี้เธอมีความสุขกับสิ่งที่เขาทำให้ เธอแอบนึกกลัวไปว่า ถ้าบางทีความทรงจำที่กลับมา มันอาจจะไม่ได้เป็นอย่างตอนนี้ก็ได้ แล้วเธอจะรับมันได้มั้ย เธอควรจะซึมซับความสุขปัจจุบันนี้มากกว่าที่จะไปแสวงหาอดีตที่มันอาจจะไม่ได้สุขเหมือนตอนนี้ก็ได้
“คุณโอเคใช่มั้ยครับ” ชายหนุ่มเอ่ยถามออกมาด้วยความใส่ใจ เขาในวันนี้ใส่ใจทุกความรู้สึกของเธอ ยิ่งเขาเป็นแบบนี้ความรู้สึกดีที่เธอมีต่อเขาก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น แล้วที่สำคัญไปกว่านั้นก็คือความไว้ใจที่เธอมีต่อเขามันก็เพิ่มขึ้นด้วยเหมือนกัน
“โอเคค่ะ ฉันไม่เป็นไร เรามากินข้าวกันดีกว่านะคะ น่ากินทั้งนั้นเลย” นิชาภัทรยิ้มให้เขาเพราะว่าเธอไม
